ΕΟΠΥΥ: Σκέψεις & προβληματισμοί σε ένα μνημονιακό περιβάλλον

Είμαστε εν μέσω κρίσης. Σε ποια φάση όμως αυτής της πρωτοφανούς κρίσης κανείς δεν γνωρίζει. Άλλοι ισχυρίζονται στην αρχή, άλλοι στο ζενίθ, κοινή διαπίστωση όμως πως όλα είναι ευμετάβλητα. Έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας, τους στόχους μας, αισθανόμαστε μετέωροι και δυστυχώς έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη όλων προς όλους, κυβέρνηση, τεχνοκράτες, εκπροσώπους και πολλούς άλλους.

Αυτό που ζητάμε ως γενιά είναι η κάθαρση, η οποία όμως με τα ίδια πρόσωπα ή αυτά που προέρχονται από την ίδια φθαρμένη πολιτική μήτρα πως μπορούμε να εμπιστευτούμε και ποιους;  

Όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες δεν μας ήρθαν ξαφνικά. Από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα και παρά τις ελπίδες και τις προσδοκίες του λαού, η πολιτική ζωή, οι θεσμοί, η οικονομία,η Υγεία, η Παιδεία, όλα ακολουθούν μια προδιαγεγραμμένη πτωτική πορεία.

Τα όνειρά μας φαίνεται πως είχαν ημερομηνία λήξεως και ο χρόνος τα οδηγεί μοιραία στην αλλοίωσή τους.

Τα όνειρα μετά το πανεπιστήμιο, το αγροτικό, μετά την ειδικότητα, έρχεται η στιγμή που λαμβάνουν τέλος. Όλο υπομέναμε για ένα καλύτερα μέλλον, ποιο μέλλον;

Δυστυχώς εγκλωβιστήκαμε σε ένα δίλημμα, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στον ΕΟΠΥΥ.

Παραθέτω κάποιες σκέψεις:

Οι ιατρικοί σύλλογοι καλούν τους ιατρούς να μην συμβληθεί κανείς στο μεταβατικό στάδιο του ΕΟΠΥΥ, γιατί είναι ξευτίλα η αμοιβή. 

Αν αυτή η αμοιβή είναι υποτιμητική τότε:

-          Η αμοιβή του ιατρού που απασχολείται στα ιδιωτικά πολυϊατρεία – κλινικές τότε τι είναι;

-          Οι συνθήκες που διαμορφώνονται με το δήθεν  άνοιγμα επαγγέλματος και την εκχώρηση σε μη ιατρούς την δυνατότητα να ανοίγουν ιατρείο τότε τι είναι;

-          Η αμοιβή με την πάγια αντιμισθία τύπου ΟΑΕΕ με τα 1000 ευρώ τι είναι;

Αν ο ΕΟΠΥΥ έδινε 50 ευρώ στην επίσκεψη και κατά πράξη και περίπτωση, χωρίς πλαφόν φαντάζεστε τι θα γινόταν; Θα υπήρχε κανιβαλισμός και ασυδοσία. Όλα αυτά εις βάρος των ιατρείων με χαμηλή επισκεψιμότητα.

Ας δούμε όμως και την πραγματικότητα:

-          7% του ΑΕΠ για την υγεία από 12%. Βέβαια το 7% είναι σαφώς χαμηλότερο διότι άλλαξε και το διαθέσιμο ποσό του προϋπολογισμού. Από 280 δις στα 208. Αντιλαμβάνεστε πως είναι χαμηλότερο.

-          0,6 % του ΑΕΠ για τον ΕΟΠΥΥ με 450.000.000 ετησίως για τις ιατρικές επισκέψεις και 550.000.000 για τις ιατρικές πράξεις.

-          Από τα 450.000.000 για τις ιατρικές πράξεις τα 200.000.000 είναι στους ιατρούς του ΙΚΑ αφού μεταφέρονται με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις. Τα υπόλοιπα 250.000.000 καλούνται να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι που θα συμβληθούν. Πόσοι και ποιοι είναι αυτοί; Θα το δούμε! 

Ο Λοβέρδος σε συζητήσεις και διαπραγματεύσεις προ μηνών διατύπωνε το εξής δίλημμα «αν επιθυμείτε μεγαλύτερη αμοιβή τότε να εισάγουμε λιγότερους ιατρούς». Αυτό επιθυμεί η πλειοψηφία των συναδέλφων και οι εκπρόσωποι μας;

Ξέρετε τι μου θυμίζει η όλη ιστορία;

Να γίνεται σεισμός σε συνθήκες ψύχους και να καλεί ο ΠΙΣ τους ιατρούς που είναι σε μισογκρεμισμένα κτήρια να βγουν στο ψύχος όταν κάποιοι άλλοι είναι σε πολυτελές κτίριο με ισχυρή αντισεισμική προστασία και θέρμανση.

Την αλληλεγγύη την δείχνουμε εμπράκτως και δεν την διατυπώνουμε προφορικά.

Να βγούμε όλοι οι ιατροί μαζί στο ψύχος με κουβέρτες, εκεί που είναι όλη η κοινωνία.

Να σταματήσουμε να φαινόμαστε το ελίτ της κοινωνίας, γιατί αυτό πληρώνουμε, ενώ δεν είμαστε.

Μερικές προβλέψεις:

Την ελεύθερη συνταγογράφηση την χρησιμοποίησε η κυβέρνηση ως κατευναστικό μηχανισμό, για να κερδίσει χρόνο. Όταν θα διαμορφωθεί ο ΕΟΠΥΥ και με τα κάτωθι στοιχεία μπορείτε να σκεφτείτε τι θα ακολουθήσει:

-          - Το e-diagnosis δεν έχει ιστορικό εξετάσεων. Οπότε θεωρητικά ο ασθενής μπορεί να γράψει την ίδια εξέταση σε πολλούς ιατρούς. Παράδειγμα: Η αξονική στεφανιογραφία δεν καλύπτεται από τα ταμεία οπότε έρχονται εντολές από τα διαγνωστικά κέντρα μέσω των ασθενών όπου δίνουν «παραγγελιές» να γράψει ο κλινικός γιατρός σωρό άλλων εξετάσεων για να καλύψει τα έξοδα το ταμείο.

-         -  Στα φάρμακα; Οι ασθενείς πιέζουν, οι φασονατζίδηκες εταιρίες αυξήθηκαν και άλλες έβαλαν ωραίο κουστούμι που αυτοχαρακτηρίζονται γενόσημα  ή generic. Ο ΕΟΦ τι κάνει; Εγκρίνει φάρμακα από Πακιστάν, Ινδίες κτλ. Με αμφιβόλου ποιότητας φάρμακα μπορεί να κερδίζεις προσωρινά αλλά το cost effective είναι σε αρνητικό πρόσημο.

Με τα 2 γεγονότα αυτά είναι λοιπόν βέβαιο πως η ιατροφαρμακευτική δαπάνη θα εκτοξευτεί στα ύψη και είναι μαθηματικά βέβαιο πως σε μερικούς μήνες θα βάλουν ισχυρούς περιορισμούς. Προνόμια μόνο στους εντός συστήματος οι λοιποί εκτός.

Ένα χρεωκοπημένο κράτος με το ασφαλιστικό σύστημα να έχει χάσει κάθε νόημα ανταποδοτικότητας, θεωρώ υποκριτική αυτή τη στάση διότι φαντάζουμε στα μάτια του κόσμου μια συντεχνία.

Θεωρώ τίμιο και σωστό να καλέσουμε τον κόσμο σε έναν ξεσηκωμό κατά της μνημονιακής πολιτικής και της ισοπέδωσης και να μην πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές για να μπορεί να πληρώσει τον ιατρό και τα φάρμακα του. 

Να λογοδοτήσουν οι κυβερνήσεις για το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων.

• Με την ένταξη μας ή μη στον ΕΟΠΥΥ κάνουμε ισχυρούς αυτούς που μπαίνουν εντός συστήματος μελλοντικά  και αυτοί που μένουν εκτός το μέλλον τους κρίνεται αβέβαιο σε ένα ρευστό πολιτικό – οικονομικό περιβάλλον.

• Όταν βγαίνουν άτομα ή σύλλογοι  και λένε ΟΧΙ ΕΟΠΥΥ να δώσουν λύσεις για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν να πληρώσουν για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.

• Για τους συναδέλφους με νέο ιατρείο σε ένα πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλον και με κλειστές τις πόρτες ΕΣΥ ας δώσουν λύσεις πως μπορούν να γνωριστούν με τον κόσμο χωρίς ταμείο. Οι δικηγόροι έχουν το μέρισμα… Οι ιατροί; Με δανεικά πληρώνουμε ακόμα και το χρεωκοπημένο ασφαλιστικό μας ταμείο.

• ΘΑ μπορούσαν με ένα ιατρόσημο 20 λεπτών ανά συνταγή ή παραπεμπτικό να μαζεύεται ένα ποσό για την ασφαλιστική μας εισφορά μηνιαίως ή ετησίως. Δεν το κάνουν όμως.

• Την συλλογική σύμβαση γιατί δεν την πραγματοποιούν με τα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα και με τα τουριστικά πρακτορεία και τους ξενοδόχους.

• Ο νεοφιλελευθερισμός της υγείας έβαλε τις ρίζες του και σε μερικά χρόνια θα είμαστε οι καρποί του. Δηλαδή υπάλληλοι σε ένα διαγνωστικό κέντρο που θα μας υποδεικνύουν τις εξετάσεις που θα πραγματοποιούμε για να κάνουμε βιώσιμη την επιχείρηση.

• Τρομάζω όχι μόνο το σύστημα υγείας που θα υπηρετήσω αλλά αυτό που θα με περιθάλψει ως μελλοντικό ασθενή.

• Εν ονόματι της οικονομικής κρίσης δεν θα παραδοθούμε άνευ όρων στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Η ομοψυχία πετυχαίνεται όταν όλοι είμαστε στο ίδιο σημείο.

Δεν λες στον λιποβαρή και πεινασμένο να μην φάει για να αγωνιστεί με τους παχύσαρκους.

Ηλίας Ι. Τσέρκης

   Παθολόγος