H ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Άρθρο του Δ. Πατσάκη

Συνδυάζοντας την υποχρεωτικού χαρακτήρα δημόσια ασφάλιση και την δυνατότητα επιλογής ιδιώτη ασφαλιστή, το γερμανικό σύστημα εφαρμόζεται κατ’αρχήν και κατά βάση στους χαμηλού εισοδήματος ασφαλισμένους,παρέχοντας με ίσους όρους υπηρεσίες, χρηματοδοτούμενο από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Οι αποζημιώσεις των παρόχων διαμορφώνονται με διαπραγμάτευση των εκπροσώπων τους στα όρια των ομόσπονδων κρατιδίων (Lander). 

Τα ταμεία ασφάλισης υγείας εντέλλονται για την παροχή ευρέος φάσματος καλύψεων, χωρίς δυνατότητα άρνησης ένταξης σε αυτά ή άλλης διάκρισης αναλογιστικής βάσης.Μικρές ομάδες πολιτών καλύπτονται και φορο-επιδοτούμενα ασφαλιστικά ή προνοιακά σχήματα. Όσοι πάντως έχουν την δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής κρατικού ή ιδιωτικού ασφαλιστικού φορέα και την αξιοποιούν υπέρ του δευτέρου, κατά κανόνα ανήκουν σε ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια. Σε κάθε περίπτωση, ιδιωτική ασφάλιση για επιπλέον οφέλη είναι δυνατή.

Το πολυσύνθετο πλέγμα e 1.100 κρατικών/τοπικών η ιδιωτικών ταμείων, δεν επηρεάζουν αρνητικά την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των παροχών.

Οι εξελίξεις που συνδέονται με την γήρανση του πληθυσμού οι οποίες επιδρούν στις δαπάνες για την υγεία, κατέστησαν απαραίτητη την αναθεώρηση της πολιτικής, κατά κύριο λόγο συνδέοντας τους προϋπολογισμούς με την μεταβολή της δημογραφικής πυραμίδας και των αποδοχών. 

Η αποζημίωση των παρόχων στην βάση fee-for-service και της τελικής εκκαθάρισης υλοποιείται με στόχο την μη υπέρβαση των στόχων των δαπανών. Η κατά κεφαλή αμοιβή, όπως στις Η.Π.Α, ενώ θεωρείται μηχανισμός αναχαίτισης της αύξησης του κόστους, απαιτουμένης ωστόσο συναίνεσης από τις περιφερειακές ιατρικές ενώσεις, δεν έχει υλοποιηθεί.

Η συμμετοχή στο κόστος των παροχών χρονολογείται από την 10ετία του ’80, σε μια προσπάθεια πρόληψης της υπερ-χρησιμοποίησης και του ελέγχου του κόστους. Οι θετικές συνέπειες ,μεταξύ των άλλων, ήταν η μείωση της μέσης διάρκειας νοσηλείας από 14 σε 9 ημέρες(!!!), σε κάθε περίπτωση αρκετά μεγαλύτερη από αυτήν των Η.Π.Α ( 5-6 ημέρες). Η διαφορά οφείλεται και στο γεγονός πως η αποζημίωση για νοσηλευτικές υπηρεσίες διαφοροποιείται από την διάρκεια της νοσηλείας και των διαδικασιών της διαγνωστικής πλευράς της. Το κόστος για φάρμακα αυξήθηκε και στην Γερμανία κατά 60% στο διάστημα 1991-2005.

Τα ασφάλιστρα, μιλώντας για το δημόσιο σύστημα, καθορίζονται από ένα βασικό «πακέτο», το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο νόμο (Sozialgesetzbuch-SGB), ορίζοντας τις καλύψεις «οικονομικά βιώσιμες, ικανοποιητικές, απαραίτητες και εύλογες»

Δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με την κατάσταση της υγείας του ασφαλισμένου, εφαρμοζόμενου ενός γενικού ποσοστού εισφοράς 15,5% των αποδοχών (7,3% από τον εργοδότη).

Η κάλυψη των μελών της οικογένειας και γενικά των «εξαρτωμένων» μελών είναι δωρεάν.

Πηγές:

-History of German Health System(www.photius.com)

-Health Insurance in Germany-MySME (www.mysme.de)

-Healthcare in Germany,Wikipedia