του Κώστα Αρχοντάκη*
Τη δεκαετία του ογδόντα το όραμα ενός εθνικού συστήματος υγείας εμφανίστηκε ως σταθερή πολιτική πρόταση για τη βελτίωση των κοινωνικών παροχών από την πολιτεία. Σύντομα επικεντρώθηκε στην εφαρμογή της νοσοκομειακής περίθαλψης, χωρίς να προνοήσει τις διοικητικές ανεπάρκειες που ήθελαν να το ακολουθούν στη μελλοντική του πορεία .
Υλοποιήθηκε με ενθουσιασμό από τους ιατρούς του συστήματος,με τη συμπάθεια των ιατρών εκτός του συστήματος και την υπομονή των ασφαλισμένων. Περνώντας τα χρόνια, έγινε φανερό ότι η νοσοκομειακή περίθαλψη, αφού έδωσε την ποσοτική και ποιοτική της προσφορά, οδηγήθηκε σταδιακά σε υποβάθμιση λόγω αδυναμίας εκσυγχρονισμού αφενός των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας και αφετέρου της αναχρονιστικής πρωτοβάθμιας περίθαλψης των ασφαλιστικών ταμείων που δημιουργούσε μεγάλες δαπάνες και γραφειοκρατικό χάος στον έλεγχο του κόστους και της απόδοσης.
Η νοσηλεία στα κέντρα Υγείας και η κατ' οίκον νοσηλεία υπολειτούργησεσταδιακά μέχρι που ξεχάστηκε, με αποτέλεσμα την υπερφόρτωση των εξωτερικών ιατρειών και την επικράτηση πανικού στις δύσκολες ώρες του πολίτη. Αυτά και μόνο ήταν ικανά να μειώσουν την απόδοση του συστήματος, παρά τις προσπάθειες του προσωπικού. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, το κρατικό νοσοκομείο ωθείται να μετατραπεί σε ιδιωτικό παρά την οικονομική ύφεση. Η θεσμοθέτηση εισιτηρίων επί πληρωμή στα επείγοντα, η πληρωμή των αναγκαίων εξετάσεων, τα εξωτερικά επί πληρωμή απογευματινά ιατρεία και τα κρεβάτια που ανήκουν πλέον στην υπηρεσία ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών είναι τα πιο ορατά νέα μέτρα.
Και ενώ όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, ''γεννήθηκε'' ο ενιαίος οργανισμός περίθαλψης υπηρεσιών υγείας (ΕΟΠΥΥ) ως τέκνο της εποχής και όχι της ιδεολογίας προάσπισης της περίθαλψης εργαζομένων και συνταξιούχων. Ο ΕΟΠΥΥ ως ιδέα είχε εξ αρχής τη συναίνεση όλων και την ευχή να αναπτυχθεί με επιτυχία, να ελαφρύνει το φορτίο των νοσοκομείων και να παρέχει έξω-νοσοκομειακή περίθαλψη μακριά από τις ενδο- νοσοκομειακές λοιμώξεις.
Πριν ακόμα ''περπατήσει'' οι ασφαλισμένοι πρέπει να αποδεχθούν ότι ο θεσμός του οικογενιακού ιατρού καταργείται και τη θέση του διεκδικεί μια λίστα ειδικοτήτων μαζί με τον τηλεφωνικό αριθμό [184] που θα αναζητά τον ελεύθερο ιατρό την ώρα ανάγκης. Η παρουσίαση λίστας ιατρών στις μεγαλουπόλεις στο όνομα της ελεύθερης επιλογής, μετατρέπει την επιτυχή παρέμβαση σε τύχη, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τον ολίγο διαθέσιμο χρόνο για εξέταση του ασθενούς.
Το αίσθημα ευφορίας που προκαλούσε το πριν 30 έτη δημιουργούμενο ΕΣΥ έρχεται σήμερα να δώσει τη θέση του σε ένα αίσθημα ''ακραίας επιφύλαξης¨για τον ΕΟΠΥΥ, ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους, μια που όλοι θα είμαστε εν δυνάμει κοινωνοί των υπηρεσιών του.
Ας επικεντρωθούμε στην παρακάτω σκέψη:
Ο νέος οργανισμός περίθαλψης σκοπό πρέπει να έχει την ασφαλή περίθαλψη των πολιτών και όχι μόνο την ''περίθαλψη'' των ασφαλιστικών ταμείων.
*Ο Κώστας Αρχοντάκης είναι ιατρός και δημοτικός σύμβουλος Χανίων.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
|
| του Κώστα Αρχοντάκη* |
Τη δεκαετία του ογδόντα το όραμα ενός εθνικού συστήματος υγείας εμφανίστηκε ως σταθερή πολιτική πρόταση για τη βελτίωση των κοινωνικών παροχών από την πολιτεία. Σύντομα επικεντρώθηκε στην εφαρμογή της νοσοκομειακής περίθαλψης, χωρίς να προνοήσει τις διοικητικές ανεπάρκειες που ήθελαν να το ακολουθούν στη μελλοντική του πορεία .
Υλοποιήθηκε με ενθουσιασμό από τους ιατρούς του συστήματος,με τη συμπάθεια των ιατρών εκτός του συστήματος και την υπομονή των ασφαλισμένων. Περνώντας τα χρόνια, έγινε φανερό ότι η νοσοκομειακή περίθαλψη, αφού έδωσε την ποσοτική και ποιοτική της προσφορά, οδηγήθηκε σταδιακά σε υποβάθμιση λόγω αδυναμίας εκσυγχρονισμού αφενός των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας και αφετέρου της αναχρονιστικής πρωτοβάθμιας περίθαλψης των ασφαλιστικών ταμείων που δημιουργούσε μεγάλες δαπάνες και γραφειοκρατικό χάος στον έλεγχο του κόστους και της απόδοσης.
Η νοσηλεία στα κέντρα Υγείας και η κατ' οίκον νοσηλεία υπολειτούργησεσταδιακά μέχρι που ξεχάστηκε, με αποτέλεσμα την υπερφόρτωση των εξωτερικών ιατρειών και την επικράτηση πανικού στις δύσκολες ώρες του πολίτη. Αυτά και μόνο ήταν ικανά να μειώσουν την απόδοση του συστήματος, παρά τις προσπάθειες του προσωπικού. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, το κρατικό νοσοκομείο ωθείται να μετατραπεί σε ιδιωτικό παρά την οικονομική ύφεση. Η θεσμοθέτηση εισιτηρίων επί πληρωμή στα επείγοντα, η πληρωμή των αναγκαίων εξετάσεων, τα εξωτερικά επί πληρωμή απογευματινά ιατρεία και τα κρεβάτια που ανήκουν πλέον στην υπηρεσία ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών είναι τα πιο ορατά νέα μέτρα.
Και ενώ όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, ''γεννήθηκε'' ο ενιαίος οργανισμός περίθαλψης υπηρεσιών υγείας (ΕΟΠΥΥ) ως τέκνο της εποχής και όχι της ιδεολογίας προάσπισης της περίθαλψης εργαζομένων και συνταξιούχων. Ο ΕΟΠΥΥ ως ιδέα είχε εξ αρχής τη συναίνεση όλων και την ευχή να αναπτυχθεί με επιτυχία, να ελαφρύνει το φορτίο των νοσοκομείων και να παρέχει έξω-νοσοκομειακή περίθαλψη μακριά από τις ενδο- νοσοκομειακές λοιμώξεις.
Πριν ακόμα ''περπατήσει'' οι ασφαλισμένοι πρέπει να αποδεχθούν ότι ο θεσμός του οικογενιακού ιατρού καταργείται και τη θέση του διεκδικεί μια λίστα ειδικοτήτων μαζί με τον τηλεφωνικό αριθμό [184] που θα αναζητά τον ελεύθερο ιατρό την ώρα ανάγκης. Η παρουσίαση λίστας ιατρών στις μεγαλουπόλεις στο όνομα της ελεύθερης επιλογής, μετατρέπει την επιτυχή παρέμβαση σε τύχη, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τον ολίγο διαθέσιμο χρόνο για εξέταση του ασθενούς.
Το αίσθημα ευφορίας που προκαλούσε το πριν 30 έτη δημιουργούμενο ΕΣΥ έρχεται σήμερα να δώσει τη θέση του σε ένα αίσθημα ''ακραίας επιφύλαξης¨για τον ΕΟΠΥΥ, ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους, μια που όλοι θα είμαστε εν δυνάμει κοινωνοί των υπηρεσιών του.
Ας επικεντρωθούμε στην παρακάτω σκέψη:
Ο νέος οργανισμός περίθαλψης σκοπό πρέπει να έχει την ασφαλή περίθαλψη των πολιτών και όχι μόνο την ''περίθαλψη'' των ασφαλιστικών ταμείων.
*Ο Κώστας Αρχοντάκης είναι ιατρός και δημοτικός σύμβουλος Χανίων.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου