Μελέτη ασθενών με πνευμονία

Παραδοσιακά, η πνευμονία ταξινομείται ως πνευμονία κοινότητας ή νοσοκομειακή. Προσφάτως προτάθηκε μια νέα κατηγορία, η σχετιζόμενη με την ιατρική περίθαλψη πνευμονία, η οποία αναφέρεται σε ασθενείς που προσβλήθηκαν από τη νόσο έπειτα από σύντομη νοσηλεία, αφου υποβλήθηκαν σε αιμοδιάλυση ή έλαβαν ενδοφλέβια χημειοθεραπεία ή ενώ βρίσκονται σε κατ’ οίκον νοσηλεία ή διαμένουν σε εγκατάσταση μακροχρόνιας ιατρικής περίθαλψης.

Διεξήχθη μελέτη με σκοπό τον καθορισμό της επιδημιολογίας και των αποτελεσμάτων της πνευμονίας της κοινότητας, της νοσοκομειακής και της σχετιζόμενης με την ιατρική περίθαλψη πνευμονίας, σε 372 ενηλίκους ασθενείς. Από τους 362 ασθενείς, 61,8% είχαν προσβληθεί από την πνευμονία της κοινότητας, 24,9% από τη σχετιζόμενη με την ιατρική περίθαλψη πνευμονία και 13,5% από τη νοσοκομειακή πνευμονία.

Οι ασθενείς με σχετιζόμενη με την ιατρική περίθαλψη πνευμονία παρουσίασαν μεγαλύτερη μέση βαθμολογία στην αξιολόγηση της ανεπάρκειας οργάνων σε σύγκριση με τους ασθενείς με πνευμονία της κοινότητας (2 έναντι 3), ήταν συχνότερα υποσιτισμένοι (11,1% έναντι 4,5%) και παρουσίαζαν πιο συχνά αμφίπλευρη (34,4% έναντι 19,7%) και πολυλοβική συμμετοχή (27,8% έναντι 21,5%) στην ακτινογραφία θώρακα.

Οι ασθενείς με σχετιζόμενη με την ιατρική περίθαλψη πνευμονία παρουσίασαν, επίσης, μεγαλύτερη θνησιμότητα (17,8% έναντι 6,7%) και πιο μακροχρόνια νοσηλεία (18,7 ημέρες έναντι 14,7 ημερών). Η λογιστική ανάλυση παλινδρόμησης αποκάλυψε ότι η έλλειψη συνείδησης, η λευκοκυτταροπενία και η λήψη εμπειρικής αντιβιοτικής θεραπείας, η οποία δεν προτείνεται από τις διεθνείς κατευθυντήριες αρχές, σχετίστηκαν ανεξάρτητα με την αυξημένη θνησιμότητα.

Συμπερασματικά, η σχετιζόμενη με την ιατρική περίθαλψη πνευμονία θα πρέπει να θεωρείται ως ένα ξεχωριστό υποείδος της πνευμονίας, το οποίο σχετίζεται με σοβαρότερη ασθένεια, πιο μακροχρόνια νοσηλεία και αυξημένη θνησιμότητα. Οι γιατροί θα πρέπει να διαχωρίζουν τις περιπτώσεις σχετιζόμενης με την ιατρική περίθαλψη πνευμονίας από εκείνες της πνευμονίας της κοινότητας και να χορηγούν πιο κατάλληλη αρχική φαρμακευτική (αντιβιοτική) θεραπεία στους ασθενείς αυτούς.

ΠΗΓΗ: Annals of Internal Medicine Vol. 150, Issue. 1, p. 19-26.