Στροφή των ελληνικών δεικτών Υγείας από τον ευρωπαϊκό "Νότο” στην ευρωπαϊκή..."Ανατολή”

Εξαιρετικά δύσκολο εμφανίζεται για την Ελλάδα το εγχείρημα επούλωσης των πληγών που προκάλεσε η κρίση στον κοινωνικό τομέα.

Με το δημογραφικό να επιδεινώνεται και τους διατιθέμενους πόρους να μειώνονται, οι βασικοί δείκτες απέχουν σημαντικά από τους αντίστοιχους των χωρών του “Ευρωπαϊκού Νότου”, θυμίζοντας όλο και πιο έντονα πρώην ανατολικές χώρες.

Ενδεικτικό της απόστασης είναι πως οι κατά κεφαλή δημόσιες δαπάνες Υγείας μειώθηκαν στην Ελλάδα κατά 38,2% την επταετία 2010 – 2017, όταν η αντίστοιχη μείωση στις χώρες του “Νότου” δεν έφτασε καν στο 5%.

Ανάλογη ήταν η μείωση στη φαρμακευτική δαπάνη, με αποτέλεσμα το ελληνικό Κράτος να καλύπτει τον ασθενή σχεδόν με τα μισά χρήματα από εκείνα που διατίθενται από μεσογειακές χώρες.

Τα συμπεράσματα προκύπτουν από στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα από το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών(ΙΟΒΕ) και από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Από τη σύγκριση των στοιχείων φαίνεται πως η Ελλάδα δεν θυμίζει πλέον Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία ή Κύπρο, αλλά Πολωνία, Βουλγαρία και Ρουμανία...

Με εξαίρεση το προσδόκιμο επιβίωσης, το οποίο είναι πιο χαμηλό από των χωρών του “Νότου”, αλλά οριακά υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, οι υπόλοιποι δείκτες της Υγείας είναι πραγματικά αποθαρρυντικοί.

Σύμφωνα με τους αναλυτές του ΙΟΒΕ, η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες Υγείας στην Ελλάδα υποχώρησε κατά 30,9% την περίοδο 2010 – 2017, όταν στις χώρες του Νότου αυξήθηκε το ίδιο διάστημα κατά 0,9% και κατά 10% στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Πιο έντονη είναι η μείωση στη δημόσια δαπάνη (- 38,2%), η οποία στις χώρες του Νότου μειώθηκε μόλις κατά 4,8%, ενώ στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυξήθηκε το ίδιο διάστημα κατά 14%...

Η μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση των δαπανών για την Υγεία στον ιδιωτικό τομέα, όπου η ιδιωτική χρηματοδότηση έφτασε στο 39% το 2016 (28% στις χώρες του Νότου, 20% στην Ευρωπαϊκή Ένωση).

Οι ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού για δαπάνες Υγείας επηρεάζονται από ορισμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά. Στη χώρα μας παρατηρείται υψηλό προσδόκιμο επιβίωσης και αρνητικό πρόσημο φυσικής μεταβολής (γεννήσεις – θάνατοι).

Αυτό οδηγεί σε σταδιακή μείωση του συνολικού πληθυσμού, αύξηση γηραιότερου πληθυσμού (άνω των 65 ετών) από 21,9% του συνολικού πληθυσμού το 2017 στο 36,5% το 2050.

Με αυτά τα δεδομένα, αυξάνεται η ανάγκη για υγειονομική περίθαλψη, επομένως για δημόσια χρηματοδότηση σε δαπάνες Υγείας και φαρμακευτική κάλυψη, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να καθίσταται μη βιώσιμη σε ένα περιβάλλον μακροχρόνιας ανεργίας και δραματικής μείωσης του εισοδήματος των Ελλήνων.

Ανατολικές

Η τάση μείωσης των δημόσιων δαπανών, φέρνει την Ελλάδα πιο κοντά στα όσα ισχύουν σήμερα στις πρώην ανατολικές χώρες της Ευρώπης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η ετήσια κατά κεφαλή δαπάνη Υγείας το 2017 ανήλθε στη χώρα μας στα 1.678 ευρώ, όταν στην Εσθονία είναι 1.551 ευρώ, στην Πολωνία 1.409 ευρώ, στη Βουλγαρία 1.234 ευρώ και στη Ρουμανία μόλις 983 ευρώ.

Η εικόνα είναι πολύ χειρότερη από τις χώρες αυτές σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του Κράτους στις δαπάνες Υγείας. Στην Ελλάδα, η συμμετοχή ανέρχεται στο 61,2%, όταν στη Λιθουανία είναι 66,9% και στην Πολωνία69,2%...

Πολύ κοντά στα όσα ισχύουν στις πρώην ανατολικές χώρες βρίσκεται η Ελλάδα (και η Ιταλία) στον δείκτη απασχόλησης των νέων.

Πρόσφατα στοιχεία της Eurostat δείχνουν πως το 26,8% των Ελλήνων ηλικίας 20 έως 34 ετών δεν εργάζονται ούτε βρίσκονται σε διαδικασία εκπαίδευσης, ποσοστό που στη Βουλγαρία είναι 20,9% στη Ρουμανία20,6% και στη Σλοβακία 20%.