Η κυβέρνηση σταδιακά, μετά την συζήτηση του προϋπολογισμού, όχι από επιλογή αλλά από αναγκαιότητα, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την ανάγκη συναινέσεων, έστω σε επί μέρους χώρους (Παιδεία, Ασφαλιστικό).
Στον χώρο της Yγείας, η μεγάλη πίεση της εποχής - επιδημία χρόνιων νόσων, κατάρρευση πρωτοβάθμιας περίθαλψης, ανασφάλιστοι - απαιτεί άμεσες ενέργειες που να υπερβαίνουν τις μνημονικές υποχρεώσεις “εξοικονομήσεων” και να απαντούν συνολικά στα προβλήματα.
Mε την ανάληψη καθηκόντων της νέας ηγεσίας του υπουργείου, είχα προτείνει την εφαρμογή ενός νέου κεϋνσιανισμού - μετεξέλιξη του εγχωρίου κεϋνσιανισμού της σοσιαλδημοκρατίας μετά το 1981 – στο σύνολο του χώρου της Υγείας.
Η “άμεση τόνωση της ζήτησης” για ολοκληρωμένη φροντίδα των χρόνιων νόσων, μαζί με την ενεργό πρόληψη και τον αναπροσανατολισμό των νοσοκομείων στα οξέα νοσήματα, είναι αναγκαία για την αναδιάρθρωση του όλου συστήματος Υγείας.
Ένας ευέλικτος κρατικός παρεμβατισμός με άμεσες κινήσεις διαρθρωτικού μετασχηματισμού μπορεί να μεγιστοποιήσει την ωφέλεια των προσφερόμενων υπηρεσιών και την απόδοση των διατιθέμενων πόρων (συνολική δαπάνη υγείας 15 δισ. ευρώ), υπερβαίνοντας τις διαχρονικές στρεβλώσεις και βελτιώνοντας σημαντικά την Υγεία του έθνους.
Συνεργασία
Παράγωγο αυτών των στρεβλώσεων, το νοσοκομειοκεντρικό σύστημα στη χώρα μας έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την πρωτοβάθμια φροντίδα, τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική, αδυνατώντας να συνεργαστεί μαζί της.
Το ένα τέταρτο των εισαγωγών στα νοσοκομεία είναι εισαγωγές και επανεισαγωγές χρονίως πασχόντων, που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν νωρίτερα και έγκαιρα σε πρωτοβάθμιο επίπεδο.
Στις εφημερίες, τα μισά περιστατικά είναι πρωτοβάθμια, ενώ οι ροές ασθενών από την περιφέρεια στα δύο μεγάλα κέντρα είναι ακόμα τεράστιες, καταπονώντας τα μεγάλα νοσοκομεία.
Η πρωτοβάθμια, πολυδιασπασμένη και ακυβέρνητη, με το ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας) να καταρρέει, λειτουργεί αμυντικά, συμπτωματικά και με πολλαπλές επικαλύψεις, χωρίς να παρέχει ολοκληρωμένη φροντίδα στον ασθενή, ενώ η πρόληψη έχει μειωθεί δραματικά.
Μπαμπούλας
Η συνταγογράφηση, παρά τα θεραπευτικά πρωτόκολλα,τις οδηγίες και τον “μπαμπούλα” της ηλεκτρονικής, εξακολουθεί να μην είναι σωστά στοχευμένη - η συνολική φαρμακευτική δαπάνη είναι περίπου στα 4 δισ. ευρώ ακόμα και σήμερα – πέρα από την παταγώδη αποτυχία της προσπάθειας αύξησης χρήσης γενοσήμων.
Το ίδιο, βέβαια, ανεξέλεγκτος και ο διαγνωστικός τομέας υψηλής τεχνολογίας με πρωταθλητισμό στις αξονικές τομογραφίες.
Στο έδαφος – και τον αναστοχασμό – της κρίσης, η τωρινή επαναστατική πράξη συναίνεσης στην Υγεία, απαιτεί μια εμπνευσμένη συμφωνία αμοιβαίου οφέλους πολιτείας και γιατρών (με διακομματική στήριξη) για τον μεγάλο μετασχηματισμό του συνολικού συστήματος Υγείας.
Η μετάβαση στη νέα πρωτοβάθμια του δικτύου χρόνιων παθήσεων και της πρόληψης από τον οικογενειακό γιατρό, μπορεί να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες δομές και το σχολάζον προσωπικό, όπως και χιλιάδες γιατρούς ειδικοτήτων.
Κανόνες
Ο ρόλος του ΕΟΠΥΥ σαν ελκυστή – ρυθμιστή του όλου εγχειρήματος που θέτει τους κανόνες ποιότητας, τεκμηρίωσης, αξιολόγησης και καινοτομίας θα είναι καταλυτικός, όχι μόνο για την λειτουργία του συνολικού συστήματος, αλλά και για την μείωση των τωρινών κραυγαλέων ανισοτήτων.
Ταυτόχρονα, όμως, σε μια διαρκή διαδικασία αναδιανομής, αναπροσαρμογής και διαπραγμάτευσης, μπορεί να απελευθερώνει, αλλά και να αναπροσανατολίζει πόρους, να αξιοποιεί δομές και να παράγει νέα οργανωτικά ευέλικτα σχήματα δημόσιου – ιδιωτικού, γονιμοποιώντας τις τόσο αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Όπως θα έλεγε και ο Τομά Πικετί, να εκσυγχρονίσουμε το κοινωνικό κράτος, όχι να το διαλύσουμε. Μήπως αν το ακινητοποιήσουμε συμβαίνει το ίδιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου