Το προηγούμενο ελληνικό οικονομικό μοντέλο, αυτό το κράμα κρατικοδίαιτου καπιταλισμού με σοσιαλιστικό προσωπείο και κλεπτοκρατικές πρακτικές τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα.
Ως παράδειγμα του αποτυχημένου αυτού μοντέλου χρησιμοποιούν συχνά πυκνά το σύστημα υγείας της χώρας. Το σύστημα χρηματοδότησης, της κατάχρησης, της σπατάλης. Οδηγηθήκαμε λοιπόν στην κατάσταση όπου υπολειτουργούν τα πάντα χωρίς προοπτικές άμεσης ανάκαμψης.
Στις παρούσες συνθήκες πάλι οι ιατροί παρουσιάζονται ως οι υπεύθυνοι της κρίσης. Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες ορισμένων, ωστόσο οφείλει το κράτος να ενεργοποιήσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς εκείνους που θα απομονώσει τους υπερσυνταγογράφους.
Οι οριζόντιες περικοπές προκαλούν
διάχυτα αρνητικά συναισθήματα και σε συναδέλφους που εντίμως ασκούν το Ιατρικό
λειτούργημα. Είναι μόνο η συνταγογράφηση;
Η κατάχρηση των εργαστηριακών
εξετάσεων δεν είναι;
Όπως και σειρά άλλων πραγμάτων.
Μερικές σκέψεις:
Συνάδελφοι άνεργοι ή εν αναμονή για έναρξη ειδικότητας μπορούν να εκπαιδευτούν για ορισμένους μήνες σε θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα και να ασκούν ελέγχους σε συναδέλφους. Οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι θα έχουν δικαίωμα άμεσης παρέμβασης για να δικαιολογεί ο κάθε ιατρός τις επιλογές του.
Εντατικούς ελέγχους σε ιδιωτικά
πολυιατρεία, κλινικές, νοσοκομεία για τις καταχρήσεις που γίνονται. Υπάρχουν
παραδείγματα όπου το ελάχιστο σύμπτωμα ενός ασθενούς στα πλαίσια διερεύνησης
μπορούν να πραγματοποιήσουν, στα χαρτιά ή στην πράξη, πολλαπλάσιες εξετάσεις αποσκοπώντας
στο υπερκέρδος.
Στις παρούσες συνθήκες δεν ξέρω αν
έχει μεγαλύτερη σημασία η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων. Ίσως η
εφαρμογή πρωτοκόλλων επιβίωσης έχει μεγαλύτερο νόημα. Πχ ποια φάρμακα μπορούμε
να διακόψουμε σε έναν Στεφανιαίο ασθενή ή σε Διαβητικό, Νεφροπαθή παρά να
αυτοσχεδιάζουμε !
Ίσως αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία σε
μνημονιακούς καιρούς παρά οτιδήποτε άλλο!
Ηλίας Ιωαν. Τσέρκης
Παθολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου