Η αναξιοπιστία του Λοβέρδου σε συνδυασμό με την απαξίωση που δείχνει καθημερινά το καθεστώτος προς τους πολίτες, ήταν λογικό να φουντώσουν αυτή τη μάχη.
Μια μάχη που προσλαμβάνει και πολιτική χροιά καθώς φαίνεται ότι οι «Μνημονιακοί» υπερασπίζονται τα γενόσημα (αντίγραφα ή φασόν) φάρμακα και οι υπόλοιποι Έλληνες το δικαίωμά τους στα πρωτότυπα.
Ένας ακόμη λόγος που αναγκάζει όλους τους Έλληνες πολίτες να γίνουν και βιολόγοι, χημικοί ή φαρμακοποιοί ώστε να έχουν άποψη για το θέμα, είναι η αλητεία ετών που γινόταν με τη χορήγηση φαρμάκων που δε χρειαζόταν και τα ανταλλάγματα που έπαιρναν οι γιατροί για να τα χορηγούν.
Βασική αιτία όλης αυτής της διαμάχης τελικά, νομίζω πως είναι το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που έχει η κοινωνία προς τους γιατρούς και τους πολιτικούς. Περίεργος συνδυασμός, αλλά έτσι είναι. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τη μανία των Ελλήνων να καταπίνουν χάπια ασταμάτητα, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο σουρεαλιστική.
Δεν έχω ειδικές γνώσεις πάνω στο θέμα, όμως αρκετοί δημοσιογράφοι φαίνεται πως πέρασαν πλέον στο ιατροφαρμακευτικό ρεπορτάζ κι έτσι, δόξα τω Θεώ, μπορούμε όλοι να διαλέξουμε άποψη.
Ο «Μνημονιακός» σημαιοφόρος του ΣΚΑΪ, Άρης Πορτοσάλτε, από νωρίς έσπευσε να κάνει εκπομπές για το νέο μεγάλο δίλλημα της Ιατρικής και φυσικά βγήκε πάλι εκτεθειμένος. Αυτή τη φορά, την «τάπα» την έφαγε από τη Διευθύντρια Επιστημονικών Θεμάτων του ΣΦΕΕ (Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας) και τέως πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, Σοφία Μελά, η οποία στις 02.03.12 απάντησε με επιστολή της στον πολυεπιστήμονα Πορτοσάλτε:
«Αγαπητέ κύριε Πορτοσάλτε,
Σας άκουσα το πρωί, 2 Μαρτίου 2012, που συζητούσατε με τον κ. Πατούλη για φάρμακα και βιοισοδυναμία και ίσως βοηθήσω να γίνει το θέμα πιο κατανοητό.
Στην συζήτηση σας είπατε ότι με την συνταγογράφιση με δραστική ουσία μεταφέρεται η απόφαση & ευθύνη για την θεραπεία του ασθενή από τον ιατρό στον φαρμακοποιό. Δεν είναι έτσι, ούτε ο ιατρός ούτε ο φαρμακοποιός έχουν ευθύνη για την απόφαση του ποιού σκευάσματος θα πάρει ο ασθενής. Κάθε φορά που πάει ο ασθενής (με λοίμωξη, διαβήτη, υπέρταση, χοληστερίνη, σχιζοφρένια, κλπ) στο φαρμακείο θα του δίνεται το φθηνότερο. Την απόφαση και ευθύνη θα έχει το Ελληνικό κράτος που το επιβάλλει.
Για να θεωρηθεί κάποιο γενόσημο/αντίγραφο φάρμακο βιοισοδύναμο με το πρωτότυπο πρέπει να το αποδείξει με μελέτη βιοισοδυναμίας. Τα επιτρεπτά όρια για να θεωρηθεί βιοισοδύναμο από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων είναι 80% έως 125% (δείτε το συνημμένο αρχείο) (Σελίδα 15, πρώτη παράγραφος «Acceptance Limits»).
Δηλαδή, εάν το πρωτότυπο, που γράφει 100mg στο κουτί, έχει κλινική διαθεσιμότητα 100, τότε το εγκεκριμένο γενόσημο/αντίγραφό του, που γράφει 100mg στο κουτί, μπορεί να έχει κλινική διαθεσιμότητα από 80 έως 125.
Φανταστείτε λοιπόν: Ασθενής με χρόνια πάθηση που είναι ρυθμισμένος σε ένα φάρμακο (πρωτότυπο ή μη) που έχει κλινική διαθεσιμότητα 100. Με την εφαρμογή του μέτρου, τον επόμενο μήνα που θα πάει στο φαρμακείο παίρνει το φάρμακο Α (ίδια δραστική ουσία) με κλινική διαθεσιμότητα 80, διότι είναι το φθηνότερο. Τώρα μειώνεται η αποτελεσματικότητα κατά 20% και δεν είναι καλά ρυθμισμένος. Προβληματίζεται και ο ασθενής και ο ιατρός. Ίσως αυξήσουν και την δόση. Ύστερα από κάποιο διάστημα το φάρμακο Χ είναι το φθηνότερο (ίδια δραστική ουσία) που έχει κλινική διαθεσιμότητα 125. Ξαφνικά ο ασθενής παίρνει 56% περισσότερο φάρμακο από την προηγούμενη μέρα. Τώρα έχει ανεπιθύμητες ενέργειες, πονοκεφάλους, ξηροστομία. Ούτε ο ιατρός, ούτε ο φαρμακοποιός, ούτε ο ασθενής έχει κάνει κάτι διαφορετικό, και κανείς τους δεν ξέρει τι, και γιατί, συμβαίνει στον ασθενή.
Εσείς, εάν είσαστε ο ιατρός, και βλέπατε ότι ο ασθενής σας, παίρνοντας τόσο καιρό το ίδιο φάρμακο (ίδια δραστική), έχει χάσει την ρύθμιση και έχει ανεπιθύμητες ενέργειες τι θα κάνατε;
Στον επόμενο ασθενή με την ίδια πάθηση τι θα κάνετε τώρα που έχετε χάσει την
εμπιστοσύνη στην δραστική ουσία;
Τη δραστική ουσία που θα πάρει την θέση της στην θεραπευτική φαρέτρα με ποια κριτήρια θα την διαλέξετε;
Μήπως θα διαλέγατε κάποια δραστική ουσία που είχε πατέντα για να μην πάρει ο ασθενής όποιο φάρμακο θέλει το κράτος εκείνη τη στιγμή;
Αυτό θα ήταν φθηνότερο από το προηγούμενο;
Με εκτίμηση».
Σας άκουσα το πρωί, 2 Μαρτίου 2012, που συζητούσατε με τον κ. Πατούλη για φάρμακα και βιοισοδυναμία και ίσως βοηθήσω να γίνει το θέμα πιο κατανοητό.
Στην συζήτηση σας είπατε ότι με την συνταγογράφιση με δραστική ουσία μεταφέρεται η απόφαση & ευθύνη για την θεραπεία του ασθενή από τον ιατρό στον φαρμακοποιό. Δεν είναι έτσι, ούτε ο ιατρός ούτε ο φαρμακοποιός έχουν ευθύνη για την απόφαση του ποιού σκευάσματος θα πάρει ο ασθενής. Κάθε φορά που πάει ο ασθενής (με λοίμωξη, διαβήτη, υπέρταση, χοληστερίνη, σχιζοφρένια, κλπ) στο φαρμακείο θα του δίνεται το φθηνότερο. Την απόφαση και ευθύνη θα έχει το Ελληνικό κράτος που το επιβάλλει.
Για να θεωρηθεί κάποιο γενόσημο/αντίγραφο φάρμακο βιοισοδύναμο με το πρωτότυπο πρέπει να το αποδείξει με μελέτη βιοισοδυναμίας. Τα επιτρεπτά όρια για να θεωρηθεί βιοισοδύναμο από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων είναι 80% έως 125% (δείτε το συνημμένο αρχείο) (Σελίδα 15, πρώτη παράγραφος «Acceptance Limits»).
Δηλαδή, εάν το πρωτότυπο, που γράφει 100mg στο κουτί, έχει κλινική διαθεσιμότητα 100, τότε το εγκεκριμένο γενόσημο/αντίγραφό του, που γράφει 100mg στο κουτί, μπορεί να έχει κλινική διαθεσιμότητα από 80 έως 125.
Φανταστείτε λοιπόν: Ασθενής με χρόνια πάθηση που είναι ρυθμισμένος σε ένα φάρμακο (πρωτότυπο ή μη) που έχει κλινική διαθεσιμότητα 100. Με την εφαρμογή του μέτρου, τον επόμενο μήνα που θα πάει στο φαρμακείο παίρνει το φάρμακο Α (ίδια δραστική ουσία) με κλινική διαθεσιμότητα 80, διότι είναι το φθηνότερο. Τώρα μειώνεται η αποτελεσματικότητα κατά 20% και δεν είναι καλά ρυθμισμένος. Προβληματίζεται και ο ασθενής και ο ιατρός. Ίσως αυξήσουν και την δόση. Ύστερα από κάποιο διάστημα το φάρμακο Χ είναι το φθηνότερο (ίδια δραστική ουσία) που έχει κλινική διαθεσιμότητα 125. Ξαφνικά ο ασθενής παίρνει 56% περισσότερο φάρμακο από την προηγούμενη μέρα. Τώρα έχει ανεπιθύμητες ενέργειες, πονοκεφάλους, ξηροστομία. Ούτε ο ιατρός, ούτε ο φαρμακοποιός, ούτε ο ασθενής έχει κάνει κάτι διαφορετικό, και κανείς τους δεν ξέρει τι, και γιατί, συμβαίνει στον ασθενή.
Εσείς, εάν είσαστε ο ιατρός, και βλέπατε ότι ο ασθενής σας, παίρνοντας τόσο καιρό το ίδιο φάρμακο (ίδια δραστική), έχει χάσει την ρύθμιση και έχει ανεπιθύμητες ενέργειες τι θα κάνατε;
Στον επόμενο ασθενή με την ίδια πάθηση τι θα κάνετε τώρα που έχετε χάσει την
εμπιστοσύνη στην δραστική ουσία;
Τη δραστική ουσία που θα πάρει την θέση της στην θεραπευτική φαρέτρα με ποια κριτήρια θα την διαλέξετε;
Μήπως θα διαλέγατε κάποια δραστική ουσία που είχε πατέντα για να μην πάρει ο ασθενής όποιο φάρμακο θέλει το κράτος εκείνη τη στιγμή;
Αυτό θα ήταν φθηνότερο από το προηγούμενο;
Με εκτίμηση».
Η κ. Μελά, λοιπόν, περιγράφει έναν εφιάλτη. Ναι, ξέρω, υπάρχουν τα συμφέροντα. Οι εταιρείες των πρωτότυπων φαρμάκων δωρίζουν από ταξίδια έως και οικοσκευές στους γιατρούς που τα προτιμούν. Από την άλλη, όμως, δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη η εικόνα φαρμακευτικών αντιπροσώπων φασόν φαρμάκων, να μετρούν τις συνταγές γιατρών του ΙΚΑ και να τους δίνουν σε ρευστό το ποσοστό τους/ανά κομμάτι φαρμάκου της εταιρείας τους.
Δεν υπάρχουν «παρθένες» σε αυτή την ιστορία. Όσο για το επιχείρημα ότι επιτέλους θα στηριχθούν οι ελληνικές εταιρείες που παρήγαγαν αντίγραφα φάρμακα, ναι καλά! Αλλάξτε πλευρό. Όταν η ελληνική αγορά φαρμάκου μετατραπεί σε παράδεισο του γενόσημου, σιγά μην αντέξουν οι ελληνικές εταιρείες τον ανταγωνισμό από τα φάρμακα made in China.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή την ιστορία είναι η στείρα λογιστική προσέγγιση του υπουργείου σε όλα τα θέματα δημόσιας Υγείας, ανάμεσά τους και αυτό των φαρμάκων. Και, φυσικά, είναι λογικό να συμβαίνει αυτό από τη στιγμή που ο Λοβέρδος συμφώνησε στην απαίτηση της Τρόικας να μειώσει τη φαρμακευτική δαπάνη το 2012 κατά 50% (!!!)σε σχέση με το 2011, λες και οι ανάγκες έπεσαν ξαφνικά στο μισό ή πέθαναν οι μισοί Έλληνες.
Εν ολίγοις, ακόμη κι αν το γενόσημο (αντίγραφα ή φασόν) φάρμακο είναι το ίδιο αποτελεσματικό με το πρωτότυπο, ο ασθενής θα ξέρει ότι είναι υποχρεωμένος να το καταπιεί όχι επειδή ήταν επιλογή του, αλλά επειδή ήταν υποχρέωσή του. Διότι άλλο να ξέρεις ότι μπορείς να πάρεις ακριβότερο φάρμακο αλλά παίρνεις το φτηνότερο εξίσου καλό επειδή δεν είσαι κορόιδο κι άλλο να ξέρεις ότι παίρνεις το φτηνότερο επειδή σου στερούν το ακριβό. Αμέσως το ακριβότερο αναδεικνύεται σε καλύτερο!
Author: kartesios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου