Μια κριτική προσέγγιση στο προσχέδιο για την ιατρική εκπαίδευση και τις ιατρικές ειδικότητες.

Του Ηλία Γιοβανόπουλου

Το προσχέδιο αρχίζει με τα ονόματα της επιτροπής και μια σειρά από ημερομηνίες.

Άρθρο 1.

Το άρθρο αυτό ορίζει την διαδικασία της δημιουργίας των Επιστημονικών εταιριών των ιατρικών ειδικοτήτων [ΕΕΙΕ] όπου μεταξύ άλλων αναφέρει “και τη δυνατότητα να αποδέχονται δωρεές και χορηγίες. ”. 

Δηλαδή η Νευρολογική λόγο χάρη εταιρία μπορεί να έχει ως χορηγό και φαρμακευτικές εταιρίες.

Αν παράλληλα κάποιος προσπαθήσει να ερμηνεύσει αυτή την παράγραφο δεν μπορεί να μην απορήσει γιατί η επιτροπή ανοίγει σαφώς την κερκόπορτα για μια μελλοντική συναλλαγή. 

Γιατί πουθενά δεν ορίζει ούτε κάποιες δικλίδες ασφαλείας ούτε κάποια απαγόρευση. Προχωρώντας λίγο παρακάτω βλέπουμε ότι οι μοναδικές έδρες αυτών των εταιριών είναι οι δυο μεγάλες πόλεις της Ελληνικής επικράτειας. Ενδιαφέρουσα είναι η απουσία κάθε αιτιολογίας γιατί έγινε αυτή η επιλογή όμως και η έμμεση απαξίωση της περιφέρειας. Ελπίζω να μην είναι αυτή και η άποψη της συντεταγμένης πολιτείας γιατί θα ήταν τουλάχιστο λυπηρό. Αλλά η επιτροπή, κάνοντας ένα βήμα παραπάνω, αμέσως μετά αναφέρει 

«Οι υποψηφιότητες για θέση του προεδρείου προαπαιτούν ελάχιστα προσόντα ερευνητικής, εκπαιδευτικής και κλινικής εμπειρίας».

Αν και με μια πρώτη ματιά είναι λογικό η εμπειρία δείχνει ότι είναι σαν εμμέσως πλην σαφώς να φωτογραφίζει καθηγητές πανεπιστημίου. Απορίας άξιο φυσικά είναι γιατί ένας παλιός κλινικός γιατρός που δεν έχει όμως χρόνια στο αμφιθέατρο δεν μπορεί να έχει γνώμη για την εκπαίδευση των νέων ιατρών. Εύλογες άρα -κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος- οι εικασίες περί του κοινά λεγόμενου “ευλογώ τα γένια μου”. 

Αμέσως μετά το άρθρο θέτει και ως ημερομηνία εξετάσεων το Νέο 'Ετος. Δηλαδή σε 3 μήνες από τώρα. Αυτό φυσικά δείχνει την αν μην τι άλλο βιασύνη αλλά και την πρόθεση να γίνουν συνοπτικές διαδικασίες αλλά και (που είναι και το χειρότερο) να το περάσουν -πιθανά- με την μορφή του κατεπείγοντος. Ξανά περί το τέλος του άρθρου 1 αναφέρει ότι ακόμα και η σύνοδος των ιατρικών ειδικοτήτων μπορεί να έχει ιδιώτες χορηγούς χωρίς για άλλη μια φορά να ορίζει ούτε ένα κανόνα. Επιπλέον και στα δυο αυτά όργανα λείπει κάθε μορφή κρατικής επιχορήγησης.

Άρθρο 2ο. 

Δημιουργία του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης και συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης.

Σε αυτό το άρθρο παραμένει η “εμμονή” θα έλεγα με τις δωρεές και χορηγίες αλλά παράλληλα έχει αποκτά το δικαίωμα έκφρασης γνώμης για τον αριθμό των εισακτέων φοιτητών στις υγειονομικές σχολές. Ακόμα όμως και ένας μη κακόβουλος παρατηρητης γνωρίζει ότι όσο λιγότερη προσφορά υπάρχει -με σταθερή ζήτηση- τόσο αυξάνεται η τιμή της παρεχόμενης υπηρεσίας στην προκειμένη περίπτωση. Συνεπώς το μόνο που διασφαλίζει αυτό το άρθρο είναι τη θετική ταμιακή ροή των ήδη ειδικευμένων ιατρών και πιθανόν από συγκεκριμένους χώρους.

Άρθρο 3ο.

Σε αυτό το άρθρο γίνεται ο ορισμός των προγραμμάτων και της διάρκειας των σπουδών. Υπογραμμίζει ότι είναι προσωρινές αλλά είναι θεωρώ ενδεικτικό της ελλιπούς προπαρασκευής. Γιατί λόγου χάρη οι Ειδικευόμενοι Παιδοψυχιατρικής θα πρέπει να περάσουν από κέντρα υγείας για 6 μήνες ενώ λόγου χάρη οι Αλλεργιολόγοι ούτε ένα. Πιθανά, θεωρεί η επιτροπή, ότι το σύνδρομο του Reitt είναι πιο συχνή από την αλλεργική ρινίτιδα στον γενικό πληθυσμό γιατί ειλικρινά δεν μπορώ να δω το σκεπτικό μιας ανάλογης πρότασης.

Άρθρο 4ο.

Ορίζονται τα Εκπαιδευτικά κέντρα που αποτελούνται από εκπαιδευτικές μονάδες. Ας σταθούμε ξανά σε ορισμένα σημεία. ”Οι ΕΜ μπορούν να ανήκουν σε ένα ή περισσότερα Νοσοκομεία της ίδιας ή όμορων Υγειονομικών Περιφερειών. Η εκπαίδευση πραγματοποιείται με κυκλική εναλλαγή των ειδικευομένων στις ΕΜ. Μόνον κατά εξαίρεση και μετά από αιτιολογημένη εισήγηση της αντίστοιχης ΕΕΙΕ μπορεί να ταυτίζεται ΕΚ με μια ΕΜ ”

Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι στην επαρχία ο μέσος ειδικευόμενος θα κάνει τουλάχιστο μια ή δύο αλλαγές κατοικίας. Για παράδειγμα θα δώσει εξετάσεις στο Ηράκλειου Κρήτης, θα κάνει παθολογία στα Χανιά και μετά από κάποιο καιρό θα γυρίσει στο Ηράκλειο για να ολοκληρώσει. Φυσικά η προσωπική ζωή ή τα οικονομικά συμφέροντα του άμεσα ενδιαφερόμενου…πάνε περίπατο. Λίγο παρακάτω το ίδιο άρθρο αναφέρει.

“γ. να λειτουργούν στο Νοσοκομείο τμήματα και άλλων ειδικοτήτων, που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη συγκροτημένης σφαιρικής αντίληψης από τον ειδικευόμενο πάνω στο γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητάς του. ”

Ουσιαστικά αυτό το σημείο είναι και ο επίσημος θάνατος των ψυχιατρικών νοσοκομείων. Γιατί πολλά από αυτά έχουν μόνο κάποιο εργαστήριο και ίσως κάποιο νευρολογικό τμήμα. Συνεπώς δεν μπορεί -αν θέλει να εφαρμόσει κανείς το γράμμα και το διαφαινόμενο πνεύμα του προσχεδίου- να δώσουν “σφαιρική” αντίληψη. Άρα, αργά ή γρήγορα, θα σταματήσουν να δίνουν ειδικότητα. Σε ΕΜ (εκπαιδευτικές μονάδες) που κρίνονται ακατάλληλες οι ειδικευόμενοι που κάνουν ειδικότητα μεταφέρονται. Φυσικά δεν υπάρχουν πουθενά ούτε κριτήρια ούτε ο ορισμός ενός πλαισίου. Με λίγα λόγια αποφασίζουμε με θολά (για την ακρίβεια καθόλου) κριτήρια όπως θέλουμε και διατάζουμε !

Άρθρο 4ο-«Συντονιστής Εκπαίδευσης».

“Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου κάθε Δ.Υ.ΠΕ, ορίζεται ως «Συντονιστής Εκπαίδευσης» σε κάθε Ε.Κ, με τριετή θητεία, για την εποπτεία και το συντονισμό της εκπαίδευσης των ειδικευομένων. ”.

Από την αρχή είναι σαφές ότι η θέση του συντονιστή είναι πολιτική θέση. Γιατί και η ιεραρχία της ΔΥΠΕ είναι πολιτική και πουθενά δεν υπάρχει ίχνος δημοκρατίας. Το γνωστό άρα…. αποφασίζουμε και διατάζουμε σε επίπεδο ΔΥ-ΠΕ.

Αυτός όμως ο “συντονιστής” μπορεί να κάνει τα παρακάτω…

α)να καθορίσει τον τρόπο εναλλαγής των ειδικευομένων. Δηλαδή αν έχεις “μπάρμπα στην Κορώνη” θα σε στέλνει σε μεγάλα νοσοκομεία σαν το Αττικό ενώ αν είσαι λίγο “αντιδραστικός” σε κάποιο μικρό νοσοκομείο. Και αυτό μπορεί μεν να φαντάζει ως κακόβουλη εικασία αλλά και μπορεί να το πράξει και είμαστε στην Ελλάδα που δεν έχει καλό παρελθόν σε θέματα αναξιοκρατίας.

β)Ο ίδιος αυτός συντονιστής μπορεί (στο σημείο γ το αναφέρει ως “Δύναται να τοποθετήσει τον ειδικευόμενο και σε άλλη Ε.Μ ,είτε στην ίδια είτε σε άλλη Υ.ΠΕ. Για την άσκηση της αρμοδιότητας αυτής ζητείται η γνώμη του Συμβουλίου Εκπαίδευσης και συνεκτιμώνται, η προτίμηση του ειδικευόμενου, η σειρά επιτυχίας του και η οικογενειακή του κατάσταση. ”) όχι μόνο στην ίδια

περιφέρεια αλλά και σε όλη την επικράτεια να πάρει τον “σκλάβο-ειδικευόμενο” και να τον περιφέρει όπου αυτός διαλέξει. Το χειρότερο είναι δε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ούτε επιλογής αλλά ούτε και άρνησης για προσωπικούς λόγους. Για να ακριβολογούμε ο “Σατράπης-Συντονιστής” ίσως ( αν κάποιος έχει πειθώ ή πολιτικές γνωριμίες) μπορεί να τον πείσει να μην σε στείλει από την Θεσσαλονίκη στην Κω, μια που η μάνα του έχει λίγες μέρες ζωής.

Άρθρο 4ο-

Ο συνολικός αριθμός θέσεων ειδίκευσης καθορίζεται….

Το πιο ενδιαφέρον σε αυτό το σημείο είναι μια προβολή των όσων λένε. Με το “την ευθεία συνάρτηση με τον αριθμό των φοιτητών ιατρικής στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Στην πρώτη εφαρμογή λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των φοιτητών των Ελληνικών Ιατρικών Σχολών που ήσαν εγγεγραμμένοι στο δεύτερο έτος πέντε έτη πριν ( πχ το 2008 για το 2013) ” αυτόματα οι θέσεις για ιατρική ειδικότητα θα γίνουν από περίπου 1000 (σε όλη την Ελλάδα και όλες οι ειδικότητες ) ή αν γίνει ανά έτος ειδίκευσής περίπου 5000.

Δηλαδή αν κάποιος δει ότι μόνο στην νομαρχία Αθηνών (στον πρώην κεντρικό τομέα) υπάρχουν 5100 περίπου θέσεις μπορεί να καταλάβει τι θα γίνει.

Φυσικά για άλλη μια πουθενά δεν αναγράφουν ούτε την γεωγραφική κατανομή πολύ δε, ιδιαιτερότητες όπως η παραμεθόριος. Εύλογη άρα είναι η υπόθεση ότι την μερίδα του λέοντος θα την πάρει η Αττική με τα ψίχουλα να πέφτουν στην Θεσσαλονίκη.

Επιπλέον η τόσο δραματική μείωση των θέσεων που είναι στον ορίζοντα θα τινάξει στον άνεμο κάθε προγραμματισμό των ιατρών που κάνουν σήμερα το πρώτο ή το δεύτερο προκαταρκτικό στάδιο ειδικότητας. Γιατί εκτός που ουσιαστικά θα χάσουν την θέση που είχαν κατοχυρώσει με την εγγραφή τους στην λίστα θα βρεθούν να ανταγωνίζονται με χιλιάδες ιατρούς για ελάχιστες θέσεις. Το γνωστό παράδειγμα άρα των εκπαιδευτικών 20.000 αιτήσεις για 5 θέσεις θα ξαναγεννηθεί. Υπάρχει όμως μια μεγάλη ειδοποιός διαφορά.

Ο μέσος γιατρός χωρίς ειδικότητα είναι ένα τίποτα. Δεν μπορεί ουσιαστικά να ανοίξει ούτε ιατρείο ούτε να ασκήσει ουσιαστικά ιατρική. Ηθικό δίδαγμα (που μοιάζει να μην το γνωρίζει η επιτροπή) γιατρός που του στερείς την δυνατότητα να κάνει ειδικότητα -με άμεσο ή έμμεσο τρόπο- ουσιαστικά ισοδυναμεί με την απόλυτη κοινωνική-επαγγελματική και οικονομική καταστροφή του πολίτη αυτού.

Όμως -πιθανά για γραφειοκρατικούς λόγους- ακόμα και οι διορισμοί θα γίνονται 2 φορές τον χρόνο. Δηλαδή για άλλη μια φορά η επιτροπή έμμεσα ανοίγει τον δρόμο για μελλοντικές περαιτέρω μειώσεις αφού το 2 φορές το χρόνο μπορεί να γίνει άνετα 1 φορά κάθε 3 χρόνια. Και κλείνοντας….

”Όσοι ειδικευόμενοι υπηρετούν σε Ε.Μ που θα αξιολογηθούν ως ανεπαρκείς, μετατίθενται με ισοκατανομή σε άλλες Ε.Μ του ιδίου ή άλλων Ε.Κ της ίδιας ΔΥΠΕ. ” δηλαδή αν και άρχισες στον Πειραιά ειδικότητα …μπορεί να πας και μια βόλτα για παθολογία στα Κύθηρα.

Άρθρο 5ο-

Έναρξη εκπαίδευσης για τη λήψη ειδικότητας. Συγνώμη για το αν τα παρακάτω αποκτήσουν ένα πιο λυρικό τόνο αλλά ίσως αυτό το άρθρο είναι η πραγματικά χειρότερη ιδέα που έχει έρθει ποτέ σε συμβούλιο.

α)Στην αρχή οριοθετεί ένα μικτό σύστημα. Δηλαδή η επιτροπή προσπαθεί να μην “πετάξει στον δρόμο” όσους έχουν γραφτεί σε λίστες αλλά να παρουσιάσει το εγχείρημα ως “ομαλή μετάβαση”. Και έτσι γράφει… “Κατά την έναρξη εφαρμογής του Νόμου οι θέσεις που κενώνονται , με έναρξη το τελευταίο εξάμηνο πριν την διοργάνωση των πρώτων πανελλαδικών εξετάσεων, διατίθενται στα δύο συστήματα με την εξής ακολουθία: Η 1η στη λίστα Η 2η στις εξετάσεις Η 3η στη λίστα Η 4η και 5η στις εξετάσεις Η 6η στη λίστα Η 7η, 8η, 9η στις εξετάσεις Η 10η στη λίστα Η 11η,12η,13η,14η στις εξετάσεις Η 15η στη λίστα Από την 16η θέση και μετά ακολουθείται η ίδια αναλογία 4 θέσεων για

εξετάσεις και 1 για τη λίστα. 

Σε κάθε Ε.Κ το σύστημα της λίστας παύει με την πρώτη συμπλήρωση όλων των θέσεών του.

” Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι αν λόγου χάρη κάποιος είναι γραμμένος σε μια λίστα 10 ατόμων και είναι το νούμερο 5 (ανεξάρτητα πόσο καιρό περιμένει) θα δώσει και αυτός εξετάσεις. Γιατί ο πρώτος της λίστας θα μπει (-9), ο δεύτερος θα είναι με εξετάσεις (-8), ο τρίτος θα είναι ο νυν δεύτερος της λίστας (-7), οι θέσεις του τέταρτου και πέμπτου θα είναι από εξετάσεις (-5), ο έκτος θα είναι ο νυν τρίτος στην λίστα , οι θέσεις 7,8,9 θα πάνε σε αυτούς που έδωσαν εξετάσεις και τέλος ο νυν τέταρτος στην λίστα θα πάρει την δέκατη και τελευταία θέση.

Αν τώρα σε αυτό προστεθεί ότι το “μικτό σύστημα” θα γίνει μόνο μια φορά (εφ’ άπαξ χάρη στο παραπάνω σημείο 4) και ότι είναι σαφές ότι θα μειωθούν οι θέσεις…καμία μα καμία θέση ειδικότητας -όπως την γνωρίζει ο μέσος ειδικευόμενος μέχρι σήμερα- δεν θα είναι “ασφαλής”. Μόνο ίσως η πρώτη και η δεύτερη θέση σε κάθε λίστα. Το χειρότερο όμως είναι η ύλη. Γιατί σε ανθρώπους που έχεις εξειδικεύσει ξαφνικά τους ζητάς να απαντήσουν ως τελειόφοιτοι σε ερωτήσεις ιστολογίας και βιοχημείας. Δηλαδή ένας ψυχίατρος που είχε συνολικά μέχρι το τελευταίο τμήμα της ειδικότητας του κάνει περίπου 5 χρόνια για να φτάσει στο τελικό στάδιο ξαφνικά πρέπει (αφού έχει εξετάσει-

θεραπεύσει πριν εκατοντάδες παθολογικά περιστατικά) να απαντήσει αν το επιθήλιο έχει το α ή τον β τύπο κυττάρων στον έξω ακουστικό πόρο. Πιθανά αγνοούν στην επιτροπή ότι η μνήμη είναι σε άμεση συνάρτηση με την επαφή με το αντικείμενο.

Όπως πιθανά αγνοούν ότι η ειδικότητα είναι προπαρασκευή για το επάγγελμα και όχι για ακαδημαϊκή καριέρα. Γιατί πως να το κάνουμε σε ένα ιατροδικαστή τα προκλητά δυναμικά δεν είναι της αρμοδιότητας του! Όμως θα πρέπει να συναγωνιστεί με νέους ιατρούς που τα έχουν “φρέσκα”. 

Λίγο παρακάτω (πάντα σε μια προσπάθεια να κατευναστεί η εμφανής αδικία κατά την ταπεινή μου άποψη) μιλά η επιτροπή για μια μοριοδότηση (μέχρι 10 μόρια).

Αλλά και σε αυτή την περίπτωση θα ισχύει μόνο μία φορά. Η επιτροπή το γράφει ως εξής….”.

Οι υποψήφιοι που είναι εγγεγραμμένοι σε λίστες των υφισταμένων Ε.Μ της κύριας ειδικότητας κατά την πρώτη ημέρα υποβολής υποψηφιοτήτων για την πρώτη εφαρμογή του συστήματος των Πανελλαδικών εξετάσεων ,όποτε συμμετέχουν σε αυτές, πριμοδοτούνται με 1 μόριο για κάθε εξάμηνο αποδεδειγμένης αναμονής με μέγιστο τα 10. Πέραν του χρόνου των πέντε ετών η πριμοδότηση δεν αυξάνει και ούτε ισχύει για τις νέες εγγραφές. ”.

Παρακαλώ δώστε λίγη έμφαση στην λέξη κλειδί “για την πρώτη εφαρμογή του συστήματος” 

Άρθρα 6-7-8. Σε αυτά ορίζονται διαδικαστικά και πειθαρχικά θέματα. Φυσικά πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για άτομα με δυσλεξία [σημ.: Το σχέδιο αυτό το έχουν γράψει επιφανείς ιατροί !!] ούτε φυσικά ειδικές ομάδες πληθυσμού λόγου χάρη άτομα με κινητικά προβλήματα να μπορούν να δώσουν προφορικές εξετάσεις. Τίποτα !!!. Όλοι είμαστε λευκοί, έχουμε μέτριο ανάστημα και μιλάμε άριστα αγγλικά !!!

Επίσης, στις πανελλήνιες εξετάσεις συμμετέχουν όλοι, ακόμα και άτομα που

ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ β΄ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ .

ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ( ΠΙΘΑΝΟΝ ΟΧΙ ΤΗΣ

ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ

ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...ΑΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΟΤΕ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩΣΕΙ(ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΔΗΛΑΔΗ)

Ακόμα και στις πανελλήνιες εξετάσεις αν δεν πέρναγες ιατρική και πέρναγες σε άλλη σχολή, δεν σου αφαιρούσε κανείς το δικαίωμα(ούτε και τώρα) να ξαναδώσεις πανελλήνιες, χωρίς να απαιτεί πρώτα την διαγραφή σου από την σχολή που πέτυχες.

Άρθρο 9 -

Βιβλιάριο Εκπαίδευσης Ειδικευομένου . Ενώ στην αρχή το άρθρο μιλά για ένα βιβλίο ουσιαστικά διαγωγής του ειδικευομένων όπου [ω θαύμα!] δικαιούται να γνωρίζει τι γράφουν για αυτόν στην 6 παράγραφο η άποψη “ο ειδικευόμενος είναι αναλώσιμο είδος” πραγματικά εμφανίζεται σε όλο της το μεγαλείο.

Γράφουν έτσι …” Με αιτιολογημένη, για σοβαρούς λόγους και ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Εκπαίδευσης που λαμβάνεται πριν το ήμισυ του συνολικού χρόνου εκπαίδευσης είναι δυνατόν να συσταθεί σε ειδικευόμενο η αλλαγή ειδικότητας. Επί ενστάσεώς του μπορεί και πάλι ομόφωνα να αποφασισθεί η διακοπή της εκπαίδευσης του ειδικευόμενου. Σε αυτή την περίπτωση , επί καταλήψεως νέας θέσης σε άλλη ειδικότητα από τον ειδικευόμενο αυτή είναι εξ αρχής έμμισθη.

” Δηλαδή το συμβούλιο αυτό για μη καθορισμένους “σοβαρούς λόγους” μπορεί να σου επιβάλει να αλλάξεις ειδικότητα. Αλλά (σε επιβεβαίωση της πραγματικής ιδέας που έχει η επιτροπή για τους ειδικευόμενους) μπορεί να σου επιβάλει την διακοπή την ειδικότητας !!! Αν αυτό δεν είναι ωμή κατάλυση κάθε συνταγματικού δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού τότε τι είναι !!! 

Η προσωπική ελευθερία ως δυνατότητα αυτοκαθορισμού και αυτοδιάθεσης που επιτρέπει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μάλλον για τους κυρίους αυτούς… ανήκει μάλλον στην σφαίρα της μιας άγνωστης (για αυτούς) φαντασίας. 

Επίλογος κάλεσμα για δράση. 

Στο 3ο άρθρο κάπου προς το τέλος αναφέρει η επιτροπή τα εξής ”

5.Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μετά από εισήγηση του ΙνστΕΕΥΕ, δύναται να προστεθούν νέες ειδικότητες ή να καταργηθούν ορισμένες από τις πιο πάνω ειδικότητες και να ρυθμισθούν όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που προκύπτουν από την τροποποίηση του πιο

πάνω καταλόγου των ιατρικών ειδικοτήτων. ”

Δηλαδή μετά από όλα αυτά που είδαμε παραπάνω μπορεί μια ωραία πρωία να πουν δεν θέλουμε άλλους ιατροδικαστές και κλείνουμε τις λίστες για 5 χρόνια. Και οι μεν γόνοι εύπορων οικογενειών μάλλον θα πάρουν τον δρόμο για κάποια βόρεια χώρα οι δε άλλοι θα αλλάξουν επάγγελμα. Η μόνη λύση για το επαίσχυντο αυτό σχέδιο νόμου είναι να μπει ΆΜΕΣΑ σε κάποιο συρτάρι !

Ακόμα και υπέρ των εξετάσεων να είναι κάποιος δεν μπορεί να μην βλέπει ότι ο στόχος είναι η εξόντωση κάθε προοπτικής του μέσου ειδικευόμενου. Αν ήθελαν, να κάνουν κάτι πραγματικά σοβαρό θα μπορούσαν να δώσουν ως χρόνο έναρξης μετά από 6 χρόνια (ή ακόμα και μια σταδιακή εφαρμογή των εξετάσεων σε βάθος τουλάχιστον 6 ετών) για να μπορέσει αυτός που θα διαλέξει να γίνει γιατρός να ξέρει τι τον περιμένει. Αν ήθελαν, αντί να δημιουργούν “Σατράπες-Συντονιστές” και επιτροπές με πρόσχημα την καλή εκπαίδευση θα μπορούσαν να κάνουν υποχρεωτική και δωρεάν την παρακολούθηση Ελληνικών και διεθνών συνεδρίων.

Αλλά εκεί πάνε μόνο “οι εκλεκτοί”, πιθανά γόνοι καθηγητών, που συχνά δε παρουσιάζονται στα σαλέ και στο Κολωνάκι ως μεγάλοι μελλοντικοί ιατροί και πολλά υποσχόμενοι νέοι.

Αν ήθελαν, αντί να κλείνουν νοσοκομεία και θέσεις ειδικευομένων ας τηρήσουν την Ευρωπαϊκή οδηγία για 4 εφημερίες τον μήνα για να δουν με τα μάτια τους πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει σε ειδικευόμενους.

Γιατί στου κασίδη το κεφάλι με 9 και δέκα εφημερίες είναι εύκολο να γράφεις θεωρίες κύριοι της επιτροπής. 

Αλλά μόνο που δεν τις κάνετε εσείς.

* Ο ΗΛΙΑΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ είναι ειδικευόμενος σε αναμονή για το β μέρος

ειδικότητας και από τα ιδρυτικά μέλη του Κινήματος Νέων Ιατρών