Τα άτομα με προδιαβητικό στάδιο ή το διαβήτη πρέπει να λάβουν το εξατομικευμένο MNT, που αντιμετωπίζεται κατά προτίμηση από έναν ειδικό διαιτολόγο πεπειραμένο γύρω στον διαβήτη (B).
Η παροχή συμβουλών διατροφής πρέπει να προσαρμοστεί στις προσωπικές ανάγκες του ατόμου με το διαβήτη και την προθυμία και τη δυνατότητά του/της να κάνουμε τις αλλαγές (E).
Η μέτρια απώλεια βάρους στα υπέρβαρα και παχύσαρκα ινσουλίνο-ανθεκτικά άτομα έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την αντίσταση ινσουλίνης και επομένως συστήνεται για όλα τα τέτοια άτομα που έχουν ή διατρέχουν τον κίνδυνο για το διαβήτη (A).
Στο βραχυπρόθεσμο (μέχρι 1 έτος), είτε ο χαμηλός-υδατάνθρακας είτε οι χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, ενέργεια-περιορισμένες διατροφές μπορούν να είναι αποτελεσματικός για την απώλεια βάρους (A).
Οι ασθενείς που λαμβάνουν διατροφές χαμηλές σε υδατάνθρακες πρέπει να υποβληθούν στον έλεγχο των σχεδιαγραμμάτων λιπιδίων, της νεφρικής λειτουργίας, και της πρωτεϊνικής εισαγωγής (στους ασθενείς με νεφροπάθεια), και να έχουν τη ρύθμιση της υπογλυκαιμικής θεραπείας ως αναγκαίο (E).
Η ενίσχυση τροποποίησης σωματικής δραστηριότητας και συμπεριφοράς στην απώλεια βάρους και είναι η χρησιμότερη στη διατήρηση της απώλειας βάρους (B).
Όταν συνδυάζονται με την τροποποίηση τρόπου ζωής, τα φάρμακα απώλειας βάρους μπορούν να βοηθήσουν να επιτύχουν μια απώλεια βάρους 5% 10% και μπορούν να εξεταστούν για τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα με τον τύπο 2 διαβήτης (B).
Για μερικούς ασθενείς με τον διαβήτη τύπου 2 ο και δείκτη σώματος 35 κλ/του τετρ.μέτρου ή περισσότερο, με χειρουργική επέμβαση μπορούν εμφανώς να βελτιώσουν το glycemia (B).
Η αρχική πρόληψη για τα άτομα στον υψηλό κίνδυνο τον τύπο 2 διαβήτης πρέπει να περιλάβει τα δομημένα προγράμματα απευθυνόμενος στις αλλαγές τρόπου ζωής, με τις δίαιτες μειωμένων θερμίδων και διαιτητικού λίπους. Οι στόχοι πρέπει να περιλάβουν τη μέτρια απώλεια βάρους (βάρος σωμάτων 7%), την κανονική σωματική δραστηριότητα (150 λεπτά/εβδομάδα) (A),
διαιτητική λήψη ινών 14 g/1000 kcal, και ολόκληρων των σιταριών περιλαμβάνοντας τη μισή από τη συνολική εισαγωγή σιταριού (B).
Η εισαγωγή των χαμηλός- glycemic τροφίμων δεικτών που είναι πλούσια στην ίνα και άλλες ζωτικής σημασίας θρεπτικές ουσίες πρέπει να είναι ενθαρρυνμένο (E),
και για το γενικό πληθυσμό και για εκείνους με το διαβήτη. Τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τη σύσταση της κατανάλωσης οινοπνεύματος στα άτομα σε κίνδυνο για το διαβήτη (B).
Καμία θρεπτική σύσταση δεν υπάρχει για να αποτρέψει τον διαβήτη τύπου 1 (E).
Ο δευτεροβάθμιος διαβήτης πρόληψης, ή ελέγχου, πρέπει να περιλάβει ένα υγιές διαιτητικό σχέδιο που υπογραμμίζει τον υδατάνθρακα από τα φρούτα, τα λαχανικά, ολόκληρα τα σιτάρια, τα όσπρια, και το χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά γάλα (B).
Μια βασική στρατηγική για τον γλυκεμικό έλεγχο είναι να ελεγχθεί ο υδατάνθρακας από τον υπολογισμό, τις ανταλλαγές, ή την πεπειραμένος-βασισμένη εκτίμηση (A).
Ο σακχαρόζη-περιορισμός των τροφίμων πρέπει να περιοριστεί αλλά μπορεί να αντικαταστήσει άλλους υδατάνθρακες ή να καλυφθεί με την ινσουλίνη ή άλλα γλυκόζη-χαμηλώνοντας φάρμακα (A).
Τα οινοπνεύματα γλυκόζης και οι γλυκαντικές ουσίες είναι ασφαλή μέσα στα καθημερινά επίπεδα εισαγωγής διοίκησης αμερικανικών τροφίμων και φαρμάκων (A).
Το κορεσμένο λίπος πρέπει να περιοριστεί σε λιγότερο από 7% της συνολικής ενέργειας (A), και δια το λίπος πρέπει να είναι ελαχιστοποιημένο (E).
Στα άτομα με το διαβήτη, η διαιτητική χοληστερόλη δεν πρέπει να υπερβεί 200 mg/ημέρα (E). Τουλάχιστον 2 γεύματα ψαριών την εβδομάδα (εκτός από τα εμπορικά τηγανισμένα ψάρια) συστήνονται για ν-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (B).
Η πρωτεΐνη δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να μεταχειριστεί οξύ ή να προλάβει τη νυχτερινή υπογλυκαιμία (A).
Οι high-protein διατροφές δεν συστήνονται για την απώλεια βάρους (E).
Εάν οι ενήλικοι με το διαβήτη επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν το οινόπνευμα, η εισαγωγή πρέπει να περιοριστεί σε 1 ποτό ανά ημέρα ή λιγότεροι για γυναίκες και 2 ποτά ανά ημέρα ή λιγότεροι για τους άνδρες (E) και να καταναλωθεί με τα τρόφιμα (E).
Η παροχή συμβουλών διατροφής πρέπει να προσαρμοστεί στις προσωπικές ανάγκες του ατόμου με το διαβήτη και την προθυμία και τη δυνατότητά του/της να κάνουμε τις αλλαγές (E).
Η μέτρια απώλεια βάρους στα υπέρβαρα και παχύσαρκα ινσουλίνο-ανθεκτικά άτομα έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την αντίσταση ινσουλίνης και επομένως συστήνεται για όλα τα τέτοια άτομα που έχουν ή διατρέχουν τον κίνδυνο για το διαβήτη (A).
Στο βραχυπρόθεσμο (μέχρι 1 έτος), είτε ο χαμηλός-υδατάνθρακας είτε οι χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, ενέργεια-περιορισμένες διατροφές μπορούν να είναι αποτελεσματικός για την απώλεια βάρους (A).
Οι ασθενείς που λαμβάνουν διατροφές χαμηλές σε υδατάνθρακες πρέπει να υποβληθούν στον έλεγχο των σχεδιαγραμμάτων λιπιδίων, της νεφρικής λειτουργίας, και της πρωτεϊνικής εισαγωγής (στους ασθενείς με νεφροπάθεια), και να έχουν τη ρύθμιση της υπογλυκαιμικής θεραπείας ως αναγκαίο (E).
Η ενίσχυση τροποποίησης σωματικής δραστηριότητας και συμπεριφοράς στην απώλεια βάρους και είναι η χρησιμότερη στη διατήρηση της απώλειας βάρους (B).
Όταν συνδυάζονται με την τροποποίηση τρόπου ζωής, τα φάρμακα απώλειας βάρους μπορούν να βοηθήσουν να επιτύχουν μια απώλεια βάρους 5% 10% και μπορούν να εξεταστούν για τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα με τον τύπο 2 διαβήτης (B).
Για μερικούς ασθενείς με τον διαβήτη τύπου 2 ο και δείκτη σώματος 35 κλ/του τετρ.μέτρου ή περισσότερο, με χειρουργική επέμβαση μπορούν εμφανώς να βελτιώσουν το glycemia (B).
Η αρχική πρόληψη για τα άτομα στον υψηλό κίνδυνο τον τύπο 2 διαβήτης πρέπει να περιλάβει τα δομημένα προγράμματα απευθυνόμενος στις αλλαγές τρόπου ζωής, με τις δίαιτες μειωμένων θερμίδων και διαιτητικού λίπους. Οι στόχοι πρέπει να περιλάβουν τη μέτρια απώλεια βάρους (βάρος σωμάτων 7%), την κανονική σωματική δραστηριότητα (150 λεπτά/εβδομάδα) (A),
διαιτητική λήψη ινών 14 g/1000 kcal, και ολόκληρων των σιταριών περιλαμβάνοντας τη μισή από τη συνολική εισαγωγή σιταριού (B).
Η εισαγωγή των χαμηλός- glycemic τροφίμων δεικτών που είναι πλούσια στην ίνα και άλλες ζωτικής σημασίας θρεπτικές ουσίες πρέπει να είναι ενθαρρυνμένο (E),
και για το γενικό πληθυσμό και για εκείνους με το διαβήτη. Τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τη σύσταση της κατανάλωσης οινοπνεύματος στα άτομα σε κίνδυνο για το διαβήτη (B).
Καμία θρεπτική σύσταση δεν υπάρχει για να αποτρέψει τον διαβήτη τύπου 1 (E).
Ο δευτεροβάθμιος διαβήτης πρόληψης, ή ελέγχου, πρέπει να περιλάβει ένα υγιές διαιτητικό σχέδιο που υπογραμμίζει τον υδατάνθρακα από τα φρούτα, τα λαχανικά, ολόκληρα τα σιτάρια, τα όσπρια, και το χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά γάλα (B).
Μια βασική στρατηγική για τον γλυκεμικό έλεγχο είναι να ελεγχθεί ο υδατάνθρακας από τον υπολογισμό, τις ανταλλαγές, ή την πεπειραμένος-βασισμένη εκτίμηση (A).
Ο σακχαρόζη-περιορισμός των τροφίμων πρέπει να περιοριστεί αλλά μπορεί να αντικαταστήσει άλλους υδατάνθρακες ή να καλυφθεί με την ινσουλίνη ή άλλα γλυκόζη-χαμηλώνοντας φάρμακα (A).
Τα οινοπνεύματα γλυκόζης και οι γλυκαντικές ουσίες είναι ασφαλή μέσα στα καθημερινά επίπεδα εισαγωγής διοίκησης αμερικανικών τροφίμων και φαρμάκων (A).
Το κορεσμένο λίπος πρέπει να περιοριστεί σε λιγότερο από 7% της συνολικής ενέργειας (A), και δια το λίπος πρέπει να είναι ελαχιστοποιημένο (E).
Στα άτομα με το διαβήτη, η διαιτητική χοληστερόλη δεν πρέπει να υπερβεί 200 mg/ημέρα (E). Τουλάχιστον 2 γεύματα ψαριών την εβδομάδα (εκτός από τα εμπορικά τηγανισμένα ψάρια) συστήνονται για ν-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (B).
Η πρωτεΐνη δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να μεταχειριστεί οξύ ή να προλάβει τη νυχτερινή υπογλυκαιμία (A).
Οι high-protein διατροφές δεν συστήνονται για την απώλεια βάρους (E).
Εάν οι ενήλικοι με το διαβήτη επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν το οινόπνευμα, η εισαγωγή πρέπει να περιοριστεί σε 1 ποτό ανά ημέρα ή λιγότεροι για γυναίκες και 2 ποτά ανά ημέρα ή λιγότεροι για τους άνδρες (E) και να καταναλωθεί με τα τρόφιμα (E).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου