Οι αναστολείς ΜΕΑ μειώνουν τους κινδύνους θνησιμότητας στη στεφανιαία νόσο

Οι αναστολείς ΜΕΑ (μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης) μειώνουν τον κίνδυνο εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου από κάθε αιτία μεταξύ των πασχόντων από στεφανιαία νόσο χωρίς αποδείξεις καρδιακής ανεπάρκεια ή δυσλειτουργίας αριστερής κοιλίας, σύμφωνα με ανασκόπηση επτά μεγάλων μελετών.

Πρόκειται για ανασκόπηση που δημοσιεύεται στο Archives of Internal Medicine από το Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο «Ζωρζ Πομπιντού» του Παρισιού.

Ο Δρ Νίκολας Ντανχιν και οι συνεργάτες του ανέλυσαν στοιχεία από βάση δεδομένων 1.1000 δημοσιεύσεων, από τις οποίες εντοπίστηκαν επτά μελέτες που πληρούσαν τα κριτήρια επιλογής. Σ' αυτές συμπεριλαμβάνονταν 33.960 ασθενείς που είχαν λάβει αναστολείς ΜΕΑ χωρίς δυσλειτουργία αριστερής κοιλίας ή καρδιακή ανεπάρκεια με ιατρική παρακολούθηση για μέσο χρονικό διάστημα 4,4 ετών.

Η θεραπεία με αναστολείς ΜΕΑ μείωνε τη συνολική θνησιμότητα, την καρδιαγγειακή θνησιμότητα, το έμφραγμα μυοκαρδίου και το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Επίσης μειωμένα ήταν και άλλα τελικά σημεία, όπως η ανάνηψη μετά από ανακοπή καρδιάς, η μυοκαρδιακή επαναγγείωση και η νοσηλεία λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.

Δοθέντος ότι πέντε διαφορετικοί παράγοντες δοκιμάστηκαν στις κλινικές έρευνες, οι ξεχωριστές ιδιότητες των φαρμάκων μπορεί τουλάχιστον εν μέρει, να αναλογούν σε διαφορές στα κλινικά αποτελέσματα. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε προφανής σχέση μεταξύ φαρμακευτικών ιδιοτήτων της εξατομικευμένης φαρμακευτικής αγωγής και του κλινικού οφέλους τους στις μελέτες.

Πέντε εκ των ερευνών περιελάμβαναν μόνο ασθενείς με αποδεδειγμένη στεφανιαία νόσο. Μια μελέτη περιελάμβανε ασθενείς με αποδεδειγμένη στεφανιαία νόσο (80%) ή ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και ένα ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου.
Μια άλλη μελέτη περιελάμβανε ασθενείς με στεφανιαία νόσο και ιστορικό παροδικού ισχαιμικού εμφράγματος ή διαλείπουσα χωλότητα.

Το τελικό σημείο κάθε μελέτης διέφερε, αλλά όλες οι μελέτες ανέφεραν θνησιμότητα από κάθε αιτία, καρδιαγγειακή θνησιμότητα και έμφραγμα μυοκαρδίου.
Οι επτά μελέτες και οι πέντε αναστολείς ΜΕΑ ήταν:
-Ραμιπρίλη και HOPE (Heart Outcomes Prevention Evaluation Study)
-Ραμιπρίλη στην PART-2 (Prevention of Atherosclerosis with Ramipril Trial)
-Κουιναπρίλη στην QUIET (QUInapril Ischemic Event Trial)
-Εναλαπρίλη στην SCAT (Simvastatin/Enalapril Coronary Atherosclerosis Trial)
-Περινδοπρίλη στην EUROPA (European Trial on Reduction of Cardiac Events with Perindopril in Stable Coronary Artery Disease)
-Τρανδολαπρίλη στην PEACE (Prevention of Events with Angiotensin Converting Enzyme Inhibition)
-Εναλαπρίλη στην CAMELOT (Comparison of Amlodipine vs Enalapril to Limit Occurrences of Thrombosis).
Η καρδιαγγειακή και από κάθε αιτία θνησιμότητα ήταν χαμηλότερες στις ομάδες θεραπείας συγκριτικά με τις ομάδες ελέγχου σε όλες τις μελέτες με εξαίρεση την CAMELOT. Η μείωση ήταν ιδιαίτερα σημαντική στην HOPE με 19% μείωση στην μετά-ανάλυση.

Οι αναστολείς ΜΕΑ δεν φάνηκε να έχουν κάποια επίδραση στην συχνότητα του εμφράγματος μυοκαρδίου στην μελέτη PEACE και δεν είχε σημαντικές μειώσεις στις άλλες μελέτες. Συνολικά, ωστόσο, παρατηρήθηκε 18% μείωση στο έμφραγμα μυοκαρδίου με τους αναστολείς ΜΕΑ.

Το εγκεφαλικό επεισόδιο ήταν λιγότερο συχνό στους ασθενείς που χορηγήθηκαν αναστολείς ΜΕΑ σε όλες τις μελέτες εκτός της PART-2 και έφτασε η μείωση σε στατιστική σημαντικότητα στην HOPE. Συνολικά, οι φαρμακευτικοί παράγοντες πέτυχαν 23% μείωση του εγκεφαλικού επεισοδίου.

Η δοσολογία που χρησιμοποιήθηκε σε κάθε μελέτη ήταν διαφορετική, με την υψηλότερη στην HOPE και την EUROPA. Πάντως οι δυο συγκεκριμένες μελέτες με σαφή θετικά αποτελέσματα χρησιμοποίησαν τις υψηλότερες δόσεις αναστολέων ΜΕΑ.