Οι νέοι γιατροί αν και ετερογενής ομάδα από κοινωνική και οικονομική άποψη, ωστόσο αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα κατά την περίοδο της μετεκπαίδευσης μας (αγροτικό, ειδικότητα). Είναι αλήθεια πως σε αυτήν την περίοδο διαλύονται οι μύθοι για την σίγουρη επιστημονική και επαγγελματική ανέλιξη, την κοινωνική καταξίωση, που αν και όλοι τα θεωρούν δεδομένα, η πραγματικότητα που εμείς αντικρίζουμε τα μεταθέτει τουλάχιστον στο απώτερο μέλλον.
Ξεκινώντας από το αγροτικό, βρισκόμαστε να ασκούμε καθήκοντα κυρίως αντιγραφέα ιατρικών συνταγών. Έτσι η κεντρική διοίκηση θεωρεί πως έχει καλύψει υγειονομικά την ελληνική περιφέρεια. Σε μισογκρεμισμένα κτίρια, χωρίς θέρμανση, ενίοτε και στα καφενεία του χωριού καλούμαστε να εξετάσουμε ασθενείς χωρίς να έχουμε όμως το δικαίωμα αυτόνομης συνταγογράφησης. Κάπως έτσι περνάει ένας χρόνος ιατρικής απραξίας, αν και καλοδεχούμενης ξεκούρασης, μετά έξι χρόνια σπουδών.
Ο κύριος, όμως προβληματισμός μας είναι η αναζήτηση ιατρικής ειδικότητας. Μια αναζήτηση, που αντί να έχει ως κριτήρια το ενδιαφέρον του ιατρού σε συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών καταλήγει μια αέναη αναζήτηση χρόνων αναμονής για τους πιο απίθανους συνδυασμούς νοσοκομείων και ειδικοτήτων!
Βασική αιτία όχι μόνο η υπερπληθώρα γιατρών, αλλά η ανορθολογική κατανομή τους, χωρίς την οποία κάθε περαιτέρω συζήτηση δεν τίθεται σε πραγματική βάση. Σε κάθε περίπτωση όμως αναμονές της τάξεως των δύο έως και οκτώ (!) χρόνων αποτελούν στην ουσία φραγμό στην ειδίκευση των νέων γιατρών. Ενδιαφέρουσα είναι η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης από εμάς, τους άμεσα εμπλεκόμενους. Ενδεικτική επίσης της σύγχυσης που επικρατεί.
Η μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει αποφασίσει για ειδικότητα ούτε καν λίγες μέρες πριν να τη δηλώσει, ενώ οι εναλλαγές των διαφόρων ειδικοτήτων είναι συνεχείς.
Φως στο τούνελ ρίχνει η λύση του εξωτερικού, όπου θα πάμε όλοι, θα ειδικευτούμε για 6-7 χρόνια και θα γυρίσουμε ως οι πλέον περιζήτητοι στην αγορά εργασίας.
Όνειρα θερινής νυκτός, ίσως πουν κάποιοι, αλλά ακόμη τουλάχιστον δεν απαγορεύονται, ενώ ταιριάζουν και με την εποχή. Επιστρέφοντας στην πατρίδα μετά το σύντομο ταξίδι σε Αγγλία και Αμερική, η λύση για την περίοδο της αναμονής βρίσκεται είτε στην τουριστοϊατρική, είτε στα διάφορα κέντρα αισθητικής.
Πόσο περήφανος αλήθεια αισθάνεται ο ιατρικός κόσμος, που οι νέοι συνάδελφοι μετά τον αγώνα για το πτυχίο δίνουν νέο αγώνα για την κατάκτηση αυτών των θέσεων...
Σκόπιμα παρέλειψα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στα νοσοκομεία, το μισθολογικό ζήτημα κλπ., γιατί αποτελούν προβλήματα όλου του ιατρικού κόσμου, που το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να απαντήσει.
Το ερώτημα που μας απασχολεί εδώ είναι γιατί ένας νέος γιατρός, που έχει διάθεση να ειδικευτεί στην ειδικότητα της επιλογής του στη χώρα του, ώστε να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να αποδώσει η επένδυση που η κοινωνία έκανε στο πρόσωπο του, στερείται της δυνατότητας αυτής. Μήπως, αλήθεια, ο εθνικός σχεδιασμός για την υγεία περιλαμβάνει την παραγωγή άξιων τουριστογιατρών και γιατρών-αισθητικών; Γιατί εκ του αποτελέσματος εκεί διαπρέπουμε. Στη διασφάλιση της αξιοπρέπειας, της επιστημονικής επάρκειας των γιατρών και σε τελική ανάλυση της κάλυψης των αναγκών του έλληνα πολίτη πάσχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου