Με την εξέταση ύποπτων όζων του θυρεοειδούς, για την παρουσία γαλακτίνης-3, ένας σημαντικός αριθμός μη αναγκαίων χειρουργικών επεμβάσεων θα μπορούσε να αποφευχθεί, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet Oncology.Η εξέταση πιθανώς καρκινικών όζων είναι, προς το παρόν, μια ανακριβής ιατρική πρακτική. Περίπου το 85% των όζων οι οποίοι αφαιρούνται χειρουργικώς είναι καλοήθεις. Η υπάρχουσα μέθοδος εξέτασης των βλαβών για την ύπαρξη κακοηθειών περιλαμβάνει τη μορφολογική εξέταση του εσωτερικού των κυττάρων, τα οποία έχουν εξαχθεί με αναρρόφηση δια λεπτής βελόνας. Ωστόσο, με βάση τη συγκεκριμένη κυτταρολογία, είναι αδύνατο να διαχωριστούν τα καρκινικά από τα μη καρκινικά κύτταρα του θυρεοειδούς, με αποτέλεσμα η διάγνωση του καρκίνου του θυρεοειδούς να είναι δύσκολη.
Η γαλακτίνη-3, η οποία είναι ένα κύτταρο λεκτίνης το οποίο προσκολλάται σε συγκεκριμένα σάκχαρα, δεν συναντάται, συνήθως, στο κυτταρόπλασμα των υγιών κυττάρων του θυρεοειδούς. Εάν είναι παρούσα, μπορεί να παρεμποδίσει το θάνατο του κυττάρου, προκαλώντας καρκίνο.Προκειμένου να εξετάσουν τη χρήση της μέτρησης της γαλακτίνης-3 ως μεθόδου διαφοροποίησης των καλοήθων από τα κακοήθη κύτταρα, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μη αναγκαίων χειρουργικών επεμβάσεων, Ιταλοί επιστήμονες διεξήγαγαν μελέτη σε 495 ασθενείς, οι οποίοι είχαν όζους του θυρεοειδούς με διάμετρο μεγαλύτερη του 1 cm και για τους οποίους δεν μπορούσε να καθοριστεί η ύπαρξη κακοήθειας.Οι όζοι αφαιρέθηκαν και αναλύθηκαν με ιστολογική εξέταση προκειμένου να καθοριστεί εάν ήταν καρκινικοί ή όχι.
Τα αποτελέσματα αυτά συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα των μετρήσεων γαλακτίνης-3. Στο 71% (331/465) των όζων δεν παρατηρήθηκε έκφραση γαλακτίνης. Από αυτούς, το 85% ήταν καλοήθεις, ενώ 9% (29/331) ήταν καρκινικοί. Από τους 29 καρκινικοί όζους, το 28% (8/29) επέδειξαν διαφορετική έκφραση γαλακτίνης-3, όταν εξετάσθηκαν μετά την πραγματοποίηση της χειρουργικής αφαίρεσης, υποδηλώνοντας την πιθανή ύπαρξη τεχνικών προβλημάτων κατά την εξέταση. Οι συγγραφείς σχολιάζουν ότι τέτοιου είδους σφάλματα μπορούν να αποφευχθούν μέσω τεχνικής εκπαίδευσης.
Καταλήγοντας οι συγγραφείς τονίζουν ότι, η νέα αυτή μέθοδος, εάν χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες μεθόδους εξέτασης, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Τονίζουν ακόμη, ότι η κατάλληλη προσέγγιση για τον προεγχειρητικό χαρακτηρισμό των όζων του θυρεοειδούς θα πρέπει να βασίζεται σε μια ενδελεχή εξέταση του κάθε ασθενούς, σύμφωνα με τις επίσημες κατευθυντήριες αρχές.
ΠΗΓΗ: The Lancet Oncology
